Stay With Me (BaekYeol)

37

~~Önceki bölümden devam~~

(Tanrısal Bakış Açısı)

İçindeki kuşku onu yiyip bitirmeden BaekHyun'un peşinden onun fakültesine doğru ilerlemeye başlamıştı ChanYeol. Merak ediyordu. BaekHyun, her zamanki BaekHyun değil gibiydi, farklıydı. Bu yüzden peşinden gitmeden edememişti.

Çoktan gözden kaybolan psikopatının sahneye gittiğini düşünerek o tarafa doğru yönelmişti. Bu arada kimseye de görünmemeye çalışıyordu, o boyla biraz zor olsa da.

Seyirci giriş kapısını açıp göz ucuyla içeriye göz attığında duyduğu ve gördüğü şeyler inanılmaz gibiydi.

Herkesin elinde birden fazla kağıt vardı. Bazıları bağırarak serserilik yapar gibi hayali birinin üzerine giderken diğerleri de onlar gibi hayali oyuncu arkadaşlarıyla çalışıyordu. En garip olanı ise, daha çok ChanYeol'ün dikkatini çeken biri, BomNa'nın yerde olmayan kişiye bakarak ağlamasıydı.

Biraz uçukça göründü ChanYeol'e. Ve oldukça zor.

İşleri gerçekten zor görünüyordu.

Tüm bunları izlemek bir yana ne için geldiğini sahneye gelip biriyle el sıkışan, daha çok el sıkışmak zorundalarmış gibi görünmüştü, BaekHyun'u görmesiyle hatırlamıştı ChanYeol.

Herkesin kendi dünyasında olduğunu anladığında yavaşça kapıyı biraz daha aralayıp bedenini içeriye sokmuştu Yeol. İçeri girdiği gibi de en arka sıradaki koltuklardan en köşesine oturmuş ve olabildiğince aşağıya kayarak görünmemeye çalışmıştı.

BaekHyun'un başıyla onaylamasıyla karşısındaki adam adeta BaekHyun'u fırlatmış ve yere düşmesini sağlamıştı. Bunu gören ChanYeol ise yerinde hoplamış ve vücudunun adrenalin salgılanmasına engel olamamıştı. Şok olmuştu. Bu da neydi?

BaekHyun'un gözlerindeki korkuyu ve yerde geriye doğru sürünüşünü izlerken ister istemez yerinde dikleşmişti. Canlandırdığı karakter gerçekten de berbattı.

Adamın yerdeki büyüğünün omuzlarından itip yerle bütünleşmesini sağlayışını gördüğünde ve daha sonrasında bacaklarının arasına alıp yüzüne doğru eğildiğini gördüğünde dayanamayarak ayağa kalkmıştı. Ama kalkışının hemen ardından geri yerine oturmuş ve eğilmişti. Ne diye ayağa kalktı ki zaten? Ne yapabilirdi? Umarım kimse onu görmemişti.

Yüzüne dokunmadan boynuna sokulmuş gibi başını oynatışını gördüğünde ve bunu yaparken BaekHyun'un yalvarışlarını duyduğunda kaşlarını çatmış ve başını başka yöne çevirmişti. Bu dayanılmazdı.

Ellerinin titrediğini fark ettiğinde bacak arasına koyarak sıkmış ve başını tekrar Sunbae'sine çevirmişti, istemsizce.

Salonu BaekHyun'un hıçkırıkları doldurmaya başladığında daha fazla kaldırabileceğini düşünmediğinden oturduğu yerden eğilerek kalkmış ve sessizce çıkış kapısına ilerlemişti. Son bir kez bakmak istediğinde ise gördüğü, BaekHyun'un adamın altında yüzüstü uzanması ve gözlerini kapatarak ellerini sıkmasıydı. Bu, ChanYeol'ün hızlıca orayı terk etmesini sağlamıştı.