You are my Sunshine Part 5

37 0 0
                                    

Ang puting kisame ang sumalubong sa paningin ni Bettina nang unti-unting magbukas ang kanyang mga mata.

Still disoriented, she roamed her eyes around the room and found her sister sitting on the edge of the bed where she was lying.

"Ate?"

"Thanks God you're finally awake." Her sister heaved a sigh of relief. "Okay ka na ba? Are you still in pain?"

That made her realized where she was.

She was there on the hospital bed.

She remembers she was in deep pain earlier. Sobrang sakit ng tiyan niya at may nakita pa siyang dug- Oh my God!

"My baby!"

Kaagad niyang hinaplos ang kanyang tiyan nang maalala ang dahilan kung bakit siya naroroon sa ospital.

"Don't worry too much, Yna. Your baby's fine. Dala lang daw ng sobrang stress ang nangyari sa'yo kanina,"agad na saad ng ate niya nang napansin ang matinding pag-aalalang nakalarawan sa mukha niya.

"N-natakot ako, ate. I thought I would lost my baby. Akala ko mawawala siya sa akin," humihikbing sabi niya.

Talagang nadoble ang kaba at tinubuan siya ng nerbyos kanina nang makita ang dugo sa kubre kama. She didn't know what to do and the thought of losing her baby only doubled her pain.

She was hurting so bad and there was nothing she could do to ease her pain.
Good thing Tin-Tin was there to somehow calm her by repeatedly kissing her cheek and telling her everything's gonna be okay.

Ito rin ang tumawag sa mommy nito para ipaalam ang nangyayari sa kanya. But before her Ate Amara could even pick up her phone and answer the call, bigla na lang siyang nawalan ng malay dulot ng matinding sakit.

Bettina didn't know how long she had been unconscious. She didn't even know if she was just dreaming or if it was real that she saw Rain watching over her earlier. Nakita niya kasing nakatunghay ito sa kanya kanina habang hawak nang mahigpit ang kanyang mga kamay. She even heard him said "I love you" and "I'm sorry" to her.

Siguro nga panaginip niya lang iyon dahil nang tuluyan siyang magmulat ng mga mata, wala naman ang lalaki sa silid. Sa halip, ang may pag-aalalang mukha ng Ate Amara niya ang nabungaran ng mga mata niya.

"You won't lose your baby, Yna. Trust me,"may kasiguraduhang sambit ng ate niya. "Just be extra careful next time. As much as possible, iwasan mong ma-stress. Avoid negativities 'cause it will affect your baby. Kapag malungkot ka, ramdam din 'yon ng baby mo kaya as much as possible, try to be happy. Most of all, remember that I'm always here for you. Handa akong tulungan ka sa lahat ng problema mo at pakinggan ka sa lahat ng bagay ng bumabagabag sa isip at puso mo."

"Salamat, Ate. Salamat."
Bettina smiled at her sister.

She was lucky she has a sister so loving, caring, sweet, and kind.

Kung bibigyan siya ng pagkakataong mamili ng kapatid, hinding-hindi na niya kailanman ipagpapalit ang ate niya kahit na kanino.

"Sige na. Magpahinga ka na lang ulit. Dito lang ako. Babantayan kita."

"Ate, hindi mo naman kailangang-

"Bettina, please just let me. You're still my little sister and I'll always be your ate. You'll forever be my responsibility no matter how old you get kaya hayaan mo na akong gawin ko pa rin ang mga responsibilidad ko sa'yo."

Bettina could see the sincerity in her sister's eyes. Hindi tuloy maiwasang manubig ng mga mata niya dahil na-touched sa sobrang concern na pinapakita nito sa kanya.

Short Stories Where stories live. Discover now