"ဦးထုပ္ေလးေပ်ာက္တာမ်ား ငိုေနရတယ္လို႔ ကြာ......"
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕လာရပ္တဲ့ေျခေထာက္တစ္စံုဆီက အသံေျကာင့္ ေမာ့ျကည့္လိုက္တယ္။ မ်က္လံုးထဲက မ်က္ရည္ေတြေျကာင့္ သူ့ကို ေဝေဝဝါးဝါးျဖစ္ေနတယ္။ ေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာေပၚက မ်က္ရည္ေတြကို သူ႕လက္ဖဝါးႏုႏုေလးနဲ႕ သုတ္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့
"မငိုပါနဲ႔။ လွလည္း မလွဘဲနဲ႕" တဲ့။
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးမွ ပိုငိုခ်င္လာတယ္၊ ဘာေျကာင့္လဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိ။ ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္တာက သူ႕ကို ဖက္ျပီး အားရပါးရငိုလိုက္ခ်င္မိတယ္။ ဘယ္လို feeling ျကီးပါလိမ့္။ ဖက္ျပီး ငိုရေလာက္ေအာင္လည္း ကိုယ္နဲ႔မသိတဲ့သူစိမ္းတစ္ေယာက္။
ရွင္းခ်န္ - ကေလး... ဘာလို့ငိုေနတာလဲ။ ဦးထုပ္ေပ်ာက္သြားလို့လား...
ဟင္.... ဦးထုပ္ .. ဦးထုပ္ ေပ်ာက္တာ သူဘယ္လိုသိပါလိမ့္။ ေျသာ္... ခုနက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တိုက္မိတဲ့တစ္ေယာက္။ ဦးထုပ္က...
"ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးထုပ္ေလး ေတြ႔မိေသးလား။ ခုနက တိုက္မိတုန္းကမ်ား က်က်န္ခဲ့သလားလို့"
ေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးျပတယ္။
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ဟင္.... အျပံဳး။ ဒီအျပံဳးက ဘာသေဘာလဲ...။ ဒါနဲ့ ဒီေကာင္ေလးျပံဳးလိုက္ေတာ့ ေပၚလာတဲ့ပါးခ်ိဳင့္ေလးက ဝင္ေနခ်င္စရာေလး....။
ေကာင္ေလးက သူ႕ကုတ္အက်ီၤထဲက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးထုပ္ေလးကို ထုတ္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းယူလိုက္တယ္။
YOU ARE READING
မင်းဟာ အချစ်ဦးမဟုတ်ပေမယ့်.... Completed
Fanfictionရှောင်ရှင်းချန်၊ရွှယ်ယမ်၊စုန့်လျန် သူတို့ ၃ဦးရဲ့ စကားနားမထောင်တဲ့ နှလုံးသားတွေ တွေ့ဆုံသွားတဲ့အခါ........ ပထမဦးဆုံးရေးသားခြင်းမို့ သည်းခံပြီး ဖတ်ပေးကြပါ။ လိုအပ်ချက်တွေကို အကြံပေးကြပါ။😌 ေရွာင္ရွင္းခ်န္၊႐ႊယ္ယမ္၊စုန႔္လ်န္ သူတို႔ ၃ဦးရဲ႕ စကားနားမေထာင္တ...
