İki Yaşam: Karanlık ve Aydınlık

Bölüm 1.1

Bu kitap benim amatör olarak yazdığım bir kitap eksiklerim varsa yorum yaparak bilgilendirebilirsiniz. Kusurlarim varsa affola.
Herkese iyi okumalar .

◇◇◇

Ben Zeynep , Ben Meltem , Ben Selin , Ben Emily ... Ve geçmişteki Hayat' ım gibi şimdi de Ben  Esin Evrim. Bazen bir öğretmen kimliğinde bazen bir ressam bazen de hemşire şimdi ise üniveriste öğrencisine bürünecektim.
Çocuk gelişimi bölümü 2.sınıf öğrencisiyim.
Bu sene yatay geçişle geldiğim üniversitesi'nin son final sınavı için kafe de ders çalışıyordum. Siyah gözlüğümle, diş tellerimle bu özel üniversite de çok sıradan ve dikkat çekmiyordum. Ki zaten dikkat  çekmek de istemiyordum. Buraya nasıl ve ne amaçla geldiğimi çok iyi biliyordum.

"Canım burdamıydın ? Ben de seni arıyordum." Gözlerimi kapatarak karşımdaki pek yakın arkadaşım olmasa da gülümseyerek onu onayladım.
Karşımdaki kız bu mayıs ayının son haftalarina dogru  giydiği mavi mini elbiseli Defne den başka değildi.
Defne bu okulda bana karşı iyi olan sayılı insanlardandı. Önümdeki deftere
"Evet , son sınav olduğu için biraz stresliyim bahçeye çıkıp biraz hava almak istedim" yazıp önüne doğru uzattım.
Evet konuşamıyordum ,duyuyordum ama insanların benim sağlıklı olduğumu bilmemesi son derece önemliydi.
Defne de masanın karşı tarafına oturarak
"Bu kadar kendini strese sokmana değmez zaten yüksek alacaksın diger sınavların gibi " deyip önümdeki defterimi kapattı.

Evet biliyordum sınavlardan yüksek alacağımı ama dikkat çekmemek için uğraşıyordum.
Sadece gülumsemekle yetindim.
Defne ile çok fazla zaman gecirmisligimiz yoktur. Sadece okulun resim kulübünden dolayısıyla tanışıyorduk. 
"Ee yazın ne yapacaksın ? " dedi .
Defne ailemin olmadığına iki sene önce trafik kazası sonucu öldükleri için ve kimsemin olmadığını bildiği icin bu soruyu sormustu. Tabi bu Defne'nin bildiği başka bir yalandı. Evet ailem yoktu ama trafik kazasında öldükleri yanlış bir bilgiydi. Bunu ona ben anlatmıştım. Boyle bilmesi herkes için en hayırlısiydı. Defteri önüme çekip yazmaya başladım.

"Aydın'a gideceğim. Oradaki ailemden kalan evime gideceğim bu yaz orada kalırım." Deyip defteri önüne uzattım o sırada gözüme çaprazım da Güven' i gördüm. Yine bir kızı tavlamaya çalışıyordu. Maalesef adı gibi güvenilir birisi değildi. Ben onu çok iyi tanısam da o benim kim olduğumu bilmiyor. Şimdilik bilmemeliydi.
"Anladım canım bir şeye ihtiyacın olursa hiç çekinmeden beni ara olur mu ne zaman istersen. " ellerimi tutup "Ve kendini çok üzme olur mu ailen yaşasaydı bile seninle gurur duyardı. Sen harika bir kızsın şu gözlükleri ve tellerini de çıkarsan hiç bir erkek sana hayır demez "diyip göz kırptı Defne .  Gözlerimde kederi görüp son sözlerini başka konuya geçerek değiştirdi. Evet ben ailesizliğe alışmıştım ama gözlerimdeki duygu değişmeyecekti.

Deftere yazı yazarak onun önüne uzattım. “Teşekkür ederim merak etme sen beni , tellerim yaz sonu çıkabilir diş hekimim öyle söylemişti. “ yazıp gülümsedim.
Masaya yaklaşan kişileri görünce yavaştan toparlanmaya başladım zaten sınav saatine cok az kaldı.
Defteri tekrardan önüme alarak yazmaya başladım.

“Ben artık kalkıyorum sınava da az kaldı. Sınav sonu direk yurda gideceğim, oradan da otogara geçerim. Sen beni merak etme. Görüşürüz .” deyip önüne defteri bıraktım. Defne yazıyı okuduktan sonra buruk bir gülümsemeyle ayağa kalktı , yanıma gelerek sarıldı ve “Seni çok özleyeceğim sürekli arayacağım , mesaj atacağım eğer hemen dönmezsen direk ilk uçağa atlar gelirim ona göre. “ deyip tekrardan beni sarmaladı ve yanaklarımdan öptü “Evet sadece üç ay ayrı kalacağız ama ben duygusal bir kızım biliyorsun .” deyip gülümsedi . Ben de ona gülümseyerek karşılık verip kafamı salladım.

Yanlarımıza gelenlerle defterimi de çantamı atıp oradan uzaklaştım . Defneyi severdim ama arkadaşlarıyla çok muhabbetimiz yoktu. Benim ne kadar sessiz sakin olduğumu bildikleri için pek de konuşmazdık.
Okulun içine girerek sınav olacağım amfiye giden merdivenlere doğru yürüdüm. Köşeye tam dönmüştüm ki hızlı reflekslerimle çarpmadan durabilmiştim. Kafamı kaldırdığımda onu hiç beklemiyordum. Defneden dolayı tanıştığımız için “Naber ufaklık “ deyip yanağımdan makas aldı . Tepkisine karşılık vermeden kafamı salladım.

Mete Karadağ Defne'nin kuzeni oluyordu. Okula Yüksek lisans için gelmişti. Biraz çapkın, yakışıklı ve iyi kalpli birisidir. Tabi bunlar dışardan göründüğü şeylerdi. Aynı zaman da   geçen ki görevim de onu da görmüştüm . Ve ne kadar akıllı , güçlü olduğunu da. 
O da yanımdan uzaklaşıp gözden kayboldu.

♣️♦️♣️

Mavi lenslerimi de taktıktan sonra son kez aynadan kendimi süzdüm . Siyah peruk (gerçek saçtan yapılma) küt kahküllü saçlarımla ve koyu mavi lenslerimle uyumlu duruyordum.