New in town

Deel 2

Esmee

Ik loop naar de voordeur en doe hem open. 'Hee buuf, ben je klaar?' zegt Mees grijnsend. Ik glimlach. 'Ja, natuurlijk.' Ik loop naar buiten en draai de deur achter me op slot. Ik heb toch gekozen voor de blouse met mijn nieuwe spijkerbroek. 'Ziet er goed uit.' zegt Mees terwijl hij zijn ogen over mijn lichaam laat heen glijden. Deze jongen kan er wel voor zorgen dat ik me ongemakkelijk voel zeg.. Ik ga naast hem lopen. In mijn ooghoeken probeer ik hem ook zo goed mogelijk te bekijken. Hij ziet er precies hetzelfde uit als vanmiddag toen hij mij hielp. Het enigste verschil is dat zijn haar een beetje naar achteren is gekamt met wat gel. 'Waar gaan we heen?' vraag ik aan hem. Mees glimlacht. 'Er zit een café naast de universiteit. Daar ga ik ook wel eens heen na mijn studie. Het is er altijd wel gezellig en 's avonds is het altijd wel druk.' Ik kijk hem vragend aan. 'Zit jij ook op de universiteit dan?' Mees knikt. 'Ja, ik doe het laatste jaar Bedrijfskunde.' Wat leuk dat hij ook daar op school zit. 'Leuk! Wat zijn je toekomstplannen?' Mees zijn gezicht betrekt een beetje. 'Ik vind dat altijd zo moeilijk. Ik moet dit jaar beslissen wat ik nou wil, maar ik weet het gewoon nog steeds niet.' Dat is inderdaad lastig. 'Nou succes ermee. Ik hoop dat je er snel achterkomt.' Hij kijkt mij glimlachend aan. 'Dankjewel. Mijn vriendin Eva zit al in het café te wachten. Vind je het erg..?' Hij heeft dus een vriendin. 'Nee natuurlijk niet! Juist gezellig.' zeg ik gemeend. Ondertussen zijn we bij het café aangekomen. Ik kijk omhoog. Het café heet de Schroeiproef. Wat een rare naam.. Naja, er zal vast wel wat achter zitten. Ik kijk ook een stukje verderop. De universiteit. Hij zit inderdaad heel dicht bij huis. Ik kan het lopend af elke dag. Super. We gaan de Schroeiproef binnen en ik zie Mees gelijk naar een meisje lopen die aan de bar zit. Ze draait haar hoofd op en glimlacht als ze Mees in het vizier krijgt. Ze laat zich van haar barkruk glijden en loopt op hem af. Mees spreidt zijn armen en het meisje valt erin. Mees buigt zich voorover en kust haar. Ik loop naar ze toe. Ze lijken alleen even vergeten te zijn dat ik er ook nog ben, want ze gaan gewoon door met zoenen. Ik schraap mijn keel. Verschrikt kijkt het meisje op. 'Ooh sorry, ik ben altijd zo blij als ik hem zie. Ik ben Eva. Zijn vriendinnetje.' Eva kijkt Mees verliefd aan. Ik bestudeer haar even. Ze heeft lang, zwart en golvend haar dat bijna tot haar billen komt. Ze heeft groene ogen. Knappe meid. Eva schudt me de hand. 'Ik ben Esmee. Zijn nieuwe buurvrouw.' Eva grijnst. 'Mees had het de hele tijd over je vanmiddag.' Mees slaat een arm om haar heen en geeft haar een kus op haar voorhoofd. 'Ik heb het vaker over jou.' Eva geeft hem een kus. 'Weet ik.' Het is een lief stel. 'Kom, we gaan snel zitten. Anders ben ik mijn barkruk weer kwijt.' Eva wijst naar de kruk waar ze vandaan kwam. We volgen haar en gaan ook zitten. We bestellen alledrie wat te drinken bij de vriendelijke barman en Eva en ik raken aan de praat. 'Dus jij gaat de studie Biologie volgen hiernaast?' Ik knik. 'Ik wil mij gaan specialiseren in Geneeskunde. Ik wil mensen kunnen helpen.' vertel ik. 'Ik ga beginnen met de toneelopleiding.' zegt Eva. 'Ooh, wat leuk! Mijn beste vriendin Denise doet nu een opleiding acteren in Amerika. Het beste van het beste.' Eva kijkt me vol bewondering aan. 'Wauw, wat gaaf! Ik wil misschien ook in het buitenland gaan studeren hierna. Maar dan moet ik Mees zo lang missen.' Ze draait zich om naar hem en geeft hem een kus op zijn wang. 'Dan ga ik toch gewoon mee.' zegt Mees terwijl hij zijn vriendinnetje verliefd aankijkt. Ik glimlach. Ze zijn echt heel lief samen. 'Zou je dat doen?' vraagt Eva onzeker. 'Ja, natuurlijk. Maar daar hebben we het tegen die wel over.' zegt Mees met een knipoog. Eva kijkt langs me heen. 'Je word in de gaten gehouden.' Ik kijk haar vragend aan. Ze wijst naar iemand achter me. Ik draai me om. Ik zie twee grote blauwe kijkers zich in mijn ogen boren. Er zit een paar meter van ons af een jongen die ik rond de enentwintig schat. Hij heeft heel warrig, bruin haar en mooie, blauwe ogen. Hij draagt een simpel zwart t-shirt en een blauwe spijkerbroek. Hij zit er nonchalant bij en blijft mij steeds aan te kijken. Ik voel wat kriebels is mijn buik. Hij is echt de knapste jongen die ik ook gezien heb. Ik draai mijn hoofd weer even naar Mees en Eva. Die zitten ook een beetje raar langs mij heen te kijken. Ik draai mij nu weer helemaal om naar het stel, maar ik blijf twee ogen in mijn rug voelen branden. 'Hij is wel knap, Es.' zegt Eva. Ik knik afwezig. Het gesprek komt weer een beetje opgang en we praten nog wat over familie en hoe we ons gaan voorbereiden op onze studie. Al die tijd voel ik nog steeds die ogen in mijn rug. 'Hij kijkt nog steeds naar me, hè?' Eva en Mees knikken. 'Wacht even, ik ga even kijken hoe hij reageert.' Ik draai mij om op mijn barkruk en laat mij eraf glijden. Ik loop zelfverzekerd op de jongen af.

De jongen (de naam komt zo :) )

Ik houd nog steeds het meisje die binnenkwam met een jongen in de gaten. Ik weet niet hoe het kan, maar ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Ze heeft prachtig donkerblond haar, dat in krullen iets tot over haar schouders valt. Ze draagt een witte blouse met een beste decolloté en een spijkerbroek. Zij is serieus het mooiste meisje dat ik ooit heb gezien. Ik heb haar al vanaf dat ze binnenkwam al goed in de gaten gehouden. Hoe ze bij die jongen en ik denk zijn vriendinnetje stond te kijken hoe ze elkaar aflebberden, hoe ze zich op de barkruk liet glijden. Ondertussen heb ik mijn ogen ook meerdere malen over haar lichaam laten glijden. Wat is ze mooi! Toen ze voor de eerste keer omkeek, heb ik haar nog steeds aangekeken. Ik keek in twee paar prachtige, bruine ogen. Ik lijk mij er even in te verliezen, totdat ze zich weer omdraaide. Even later draait ze zich weer om en komt in beweging. Ze laat zich van haar barkruk afglijden en loopt mijn richting op. Sjit! Daar had ik niet op gerekend! Geschrokken kijk ik haar aan. Ze neemt plaats tegenover mij en glimlacht. Er komt een rij parelwitte tanden vrij. Ik verplaats mijn ogen weer naar die van haar. 'Hee, ik ben Esmee.' Esmee, mooie naam. Past bij haar. Net zo mooi als zij zelf. 'Misschien een rare vraag, maar waarom ben je mij zo in de gaten aan het houden?' Ik schrik. 'Ooh, uhm.. ik.. ik..' Esmee glimlacht. 'Hoe heet je?' vraagt ze. 'Dylan, aangenaam.' zeg ik. Ik kan nog steeds mijn ogen niet van haar afhouden. We kijken elkaar even in de ogen. Zij is de eerste die wegkijkt en ik zie dat ze een beetje rood word. Schattig. Ze staat op. 'Nou, Dylan. Misschien zie ik je nog wel eens. Doeg.' zegt ze. 'Uh ja, da-a-ag.' stotter ik. Esmee glimlacht nog even naar me en draait zich om, om weer terug te lopen naar haar vrienden. Normaal heb ik nooit moeite om te praten met een meisje. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Hoe krijg ik het voor elkaar. Ze denkt vast dat ik een gek ben ofzo. Stom, stom, stom!