New in town

Deel 10

Dylan

'Ik ehh.. Het gaat over mijn jeugd. Mijn vader..' Ik geef een kus op haar slaap om haar moed in te spreken. 'Mijn vader heeft mij en mijn moeder misbruikt vroeger toen ik net naar de brugklas ging. Hij raakte aan de drank en werd steeds agressiever. In het begin sloeg hij mijn moeder alleen maar. Ik wist dat niet in het begin, maar toen ik een keer thuis kwam uit school had ze een mega blauw oog. Ze begon te vertellen en ik schrok verschrikkelijk. Ik kwam een keer thuis toen mijn vader weer agressief aan het doen was tegen mijn moeder. Ik kwam voor haar op. Dat kon ik beter niet doen. Ik kreeg de dubbele klappen. Ik durfde niet meer naar school omdat de blauwe plekken zichtbaar waren. Helaas ging dit steeds vaker door. Het slaan stopte toen ik een keer onder douche stond. Ik was twaalf, dus alles begon zich aan mijn lichaam te ontwikkelen zeg maar. Mijn vader kwam bij mij onder de douche staan, naakt. Ik moest allemaal dingen bij hem doen en toen hij mij afgedroogd had, heeft hij mij verkracht. Dat verkrachten gebeurde elke dag vanaf dat moment. Elke dag als hij thuis kwam van zijn werk zat ik ineen gedoken in een hoekje van mijn kamer. Hij kwam elke dag mijn kamer binnen en ik wist dan wel hoe laat het was. Gisteren, ik was zo bang. Ik was er niet helemaal bij door die klote troep in mijn bloed, maar ik wist gewoon dat hij me wilde verkrachten. Alles kwam terug. Ik ben zo blij dat jij mij op tijd vond. Daar ben ik je echt heel dankbaar voor.' vertelt Esmee door de tranen door. De tranenkraan gaat weer open en ze barst weer in snikken uit. Ik pak haar weer beet en probeer wat ze net heeft vertelt te verwerken. Ze is gewoon elke dag verkracht door haar bloed eigen vader. Ik voel een enorme woede opkomen. 'Heb je nog contact met je vader?' 'Mijn moeder heeft op een dag de politie gebeld en hij werd gearresteerd toen hij mij weer aan het.. jeweetwel was. Sindsdien is ie achter de tralies beland en heb ik gelukkig nooit meer iets van hem gehoord.' zegt Esmee in mijn shirt. Na een tijdje zijn haar tranen op en kijkt ze me met betraande ogen aan. Ik wrijf met mijn duimen over haar wangen. 'Dankjewel. Dat je dit allemaal voor me doet.' Ik kijk haar vragend aan. 'Wat doe ik dan?' 'Er voor mij zijn.' Ik krijg een kus op mijn wang en nog een knuffel. 'Ik moet even langs huis eigenlijk. Ik wil me even opfrissen. Kan ik je alleen laten? Als je het niet wilt, moet je het eerlijk zeggen, hoor.' vraag ik aan Esmee. 'Nee, joh. Ik weet dat ik gister ook heb gezegd dat ik me wel zou redden. Maar nu gaat dat echt goed komen. Er word goed op me gelt.' Ik glimlach. Ze kan alweer grapjes maken. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en ik verlaat het ziekenhuis.

Toen ik bij mij huis aankwam, stond Claudia voor de deur met een rare grijns op haar gezicht. 'Hoe gaat het met je vriendinnetje?' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Hoe weet jij nou dat er wat aan de hand is?' Er verschijnt een grotere grijns op haar gezicht en inene begint het me te dagen. Zij heeft GHb in Esmee's drankje gedaan. Mijn ogen worden groot. 'Nee, dit ga je niet menen. Jij was het?' Geniepig knikt ze. 'Had ik zin in.' Ik voel een grote woede opkomen. Ik raas haar kant op en druk haar tegen de muur van mijn huis aan. 'Door dat leuke geintje van jou is Esmee bijna verkracht en vermoord! Er was een leuke vent die haar van haar fiets heeft afgetrokken!' Ik zie dat ze toch schrikt. 'Dat was niet -t d-ee bedoeling.' stottert Claudia. Ik geef haar een klap in haar gezicht. 'Dat had je je eerder moeten bedenken. Jij bent echt gestoord!' Ik laat haar los en draai me weer om naar waar ik vandaan kwam. Het ziekenhuis.

Ik vervloek de lift die niet sneller omhoog wil als ik wil. Ik ren zalwat richting Esmee's kamer. Ik ga de kamer binnen en ik zie dat Esmee naast haar bed staat. Ik ren letterlijk naar haar toe en druk haar heel stevig tegen me aan. 'Hee, wat is er? Jij ging toch naar huis?' Ik voel tranen achter me ogen prikken en ik laat ze de vrije loop. Ik druk mijn neus in haar shirt die haar lichaamsgeur bevat. Aarzelend slaat ze ook haar armen om me heen en wrijft over mijn rug. Ik word daar wat rustiger van. Ze duwt me een stukje van haar af en veegt mijn tranen weg. 'Wat is er aan de hand?' Weer gaat de tranenkraan open. Ik kan gewoon niet stoppen. 'Claudia, zij heeft het gedaan. Door dat jaloerse kreng, was ik jou bijna kwijt.' Ik verberg mijn neus weer in haar shirt. 'Ik ben er nog..' Ik huil even uit en snuit mijn neus in de wc. We nemen naast elkaar plaats op het ziekenhuisbed. 'Ik weet niet of je het wilt weten, maar ik mag naar huis. Ik ben alleen nog een beetje slapjes.' Esmee legt haar hoofd op mijn schouder en ik sla een arm om haar heen. 'Dat is nou eens goed nieuws.' 'Ik wil alleen niet alleen zijn..' Ik glimlach. 'Dan ga je met mij mee.' Ik voel haar glimlachen tegen mijn schouder.

Een paar uur later zit Esmee op mijn bank met een grote sweater en een joggingbroek aan. Zelfs dat staat haar nog goed. Ik pak een deken en mijn kussen van mijn bed. 'Dylan, dat hoeft niet. Ik ben niet ziek.' zegt ze. 'Nee, dat weet ik. Maar ik ga jou even verwennen. Jij gaat nu lekker op de bank liggen en vanmiddag gaan we eens een kerstboom kopen. Over een week is het kerst en ik heb nog geen eens zo'n ding. Dat moet wel vind ik.' Ik zit met nog wat in mijn hoofd. Het is best mooi weer vandaag voor een herfstdag. Ik ga een verrassing regelen voor haar vanavond. Met tegenzin gaat ze toch liggen en laat ze me haar verzorgen. 'Dankjewel.' zegt Esmee en ik zie dat haar ogen dichtvallen. Ik ga in de stoel tegenover de bank zitten en ik kijk naar haar. Ze is mooi als ze slaapt. Heel mooi. Na een tijdje gestaard te hebben, ga ik toch maar even mijn verrassing voorbereiden.