New in town

Deel 3

Esmee

Ik laat me weer op mijn barkruk bij Eva en Mees vallen. 'Hij houdt je nog steeds in de gaten.' grinnikt Mees. 'Ach joh. Laat hem lekker. Hij schrok wel even, hè? Toen ik aan kwam lopen.' Eva grijnst en knikt. 'Hij zette bambi ogen op.' 'Zullen we ergens anders heen gaan? Ik zit hier niet echt lekker als ik zo in de gaten word gehouden.' Mees knikt. 'Natuurlijk, dat is begrijpelijk.' We laten ons alledrie van onze barkruk afglijden en lopen naar de uitgang nadat we betaald hebben voor ons drankje. Voordat ik naar buiten stap, kijk ik nog even achterom. Weer kijk ik in de mooie blauwe ogen van Dylan. Ik glimlach nog even en loop dan achter Mees en Eva aan die hand in hand al een stukje vooruit zijn gegaan. Ik haal ze in. 'Waar gaan we nu heen? We kunnen wel naar mijn huis?' stelt Mees voor. Ik stem er mee in. Dan ben ik toch al lekker dicht bij huis. Glimlachend houd ik een klein beetje in en kijk naar het stel voor me. Dat doe ik wel goed. Gelijk de eerste dag al vrienden gemaakt. Tevreden ga ik weer naast ze lopen. Op weg naar Mees zijn huis denk ik nog even aan Dylan. Hij hielt me goed in de gaten, alsof.. ja waarom deed hij dat eigenlijk? Ik besluit het Denise maar even te vragen. Die weet vast wel wat ik ermee aan moet. 

Dylan

Shit hé, daar gaat ze. Stom, stom. Ik had haar nummer moeten vragen. Dat doe ik toch altijd? Waarom niet bij haar dan? Maar op ene van een manier durf ik het niet. Normaal klap ik nooit dicht bij een meisje. Ik wind ze zo om mijn vinger als het moet. Maar zij is anders.. De meeste meiden gaan gelijk in de flirtmodus als ze mij zien. Blijkbaar vinden ze mij knap ofzo? Zij flirtten er niet gelijk op los. Dat ben ik niet gewend. Ik had me net bedacht dat ik misschien toch haar nummer moet gaan vragen, toen ze opstond en achter haar vrienden naar de uitgang liep. Voordat ze naar buiten stapte, draaide ze zich nog even om en keek mij aan. Ik kreeg nog een glimlach en toen liep ze echt naar buiten. Naar ergens waarvan ik het bestaan niet weet. Misschien woont ze hier wel helemaal niet en gaat ze morgen weer terug naar haar eigen stad.. Daar moet ik echt niet aan denken. Ik kan mezelf nu echt achter het behang plakken. Ik zie Esmee waarschijnlijk nooit meer..

Esmee

Twijfelend vraag ik het toch nog even. 'Kenden jullie die jongen? Hij heet Dylan.' Mees schudt zijn hoofd. 'Nope.' Eva doet hetzelfde. 'Hij heeft wel zijn doel bereikt volgens mij, hè? Ik zie gewoon dat het wat met je doet. Die Dylan is natuurlijk wel heel knap.' lacht ze. Ik voel dat mijn wangen rood worden. Eva heeft dat door. 'Ach joh! Dat is hartstikke leuk! Je mag best verliefd worden hoor. Ben ik ook.' Weer een liefdevolle blik tussen Eva en Mees. 'Ik heb gewoon geen verstand van jongens, denk ik. Ik ben eigenlijk ook nog nooit verliefd geweest. Denise wat het constant en ik moest altijd erg om haar lachen. Ze draafde echt af en toe door. Ik stap meestal in de friendzone, weet je wel.' 'Niet zo onzeker. Als je er wat mee wilt doen, moet je dat doen.' zegt Eva. 'Tjaa, dat zal moeilijk gaan. Ik weet alleen zijn naam. Ik zie hem vast nooit meer.' Ondertussen zijn we bij Mees zijn huis aangekomen. Ik wijs Eva nog even mijn huis aan. 'Daar woon ik.' 'Mooi huissie! Lekker hè, die lage huur. En nog dicht bij de universiteit ook!' Ik knik. Dat is zeker een pluspunt. Na twee wijntjes besluit ik naar huis te gaan. 'Ik ga ervandoor.' Eva kijkt mij beteuterd aan. Ik moet lachen. 'Ja, dan kunnen jullie nog even alleen zijn.' Ik geef Mees een knipoog en zeg ze gedag. Ik loop naar de voordeur en stap naar buiten. Nu nog even mijn sleutel uit mijn tas vissen. Snel heb ik hem te pakken en ik stap mijn huis binnen. Ik plof neer op de bank en pak mijn mobiel erbij. Ik zie dat Denise nog een sms heeft gestuurd. Veel plezier vanavond! XxX. Ik glimlach. Wat een schat is het toch ook. Ik loop naar boven en maak me klaar voor de nacht. Uitgeput laat ik me onder mijn dekbed glijden. Glimlachend denk ik nog even terug aan de dag. Ik had al heel snel kennis gemaakt met mijn buurman en zijn vriendin en ik denk dat het nog wel heel gezellig kan gaan worden. En Dylan, tjaa.. Ik weet het niet. Morgen Denise er maar over inlichten. Ik draai mij om en sluit mijn ogen.

De volgende morgen word ik met een glimlach wakker. Even weet ik niet meer waar ik ben, maar dan bedenk ik me dat ik ben verhuist. Die glimlach blijft nog even op mijn gezicht plakken. Het is te erg voor worden, maar ik heb over Dylan gedroomd.. Ja over hem. Ik pak mijn mobiel van mijn nachtkastje en kijk op het klokje. Denise is wakker.. Zal ik? Ik toets haar nummer in en wacht tot er aan de andere kant word opgenomen. 'Hee Essie. Hoe was het?' 'Jij eerst.' 'Oohjee, dat klinkt ernstig. Nou vooruit. Het was super!' gilt Denise in mijn oor. 'Hee rustig aan, ik heb net mijn ogen open. Ik hoor Denise lachen. 'Sorry. Ik ben de hele avond bij Matthew geweest en het was zo gezellig. We hebben morgen een date. Nu jij.' 'Ik ben een jongen tegengekomen in een café. Ik ging met mijn buurman en zijn vriendin Eva daarheen. Ik werd de hele tijd in de gaten gehouden door hem. Ik was het op een gegeven moment zat en ging erop af. Hij heet Dylan.' Weer gilt Denise in mijn oor. 'Oehh! Dat is zo leuk! Hoe ziet hij eruit?' Ik zucht. 'Hij heeft heel warrig bruin haar en blauwe ogen. Dat warrige is zo sexy..' Ik hoor Denise lachen. 'Ik hoor het al. Jij bent verliefd. Dat doe je wel snel op je eerste dag!' Ik schrik. 'Ik ben niet verliefd. Ik-k heb wel over h-hem gedro-omd vanacht.' stotter ik. 'Ik wist het. Je bent verliefd en niet zo'n beetje ook! Heb je zijn nummer?' 'Nee.' 'Nee?! Dombo..' Ik rol met mijn ogen. 'En bedankt.. Ik hou ook van jou.' 'Dat is gewoon echt stom Esmee. De kans dat je hem nu ooit nog ziet, is echt vet klein.' Ze heeft gelijk. 'Ik weet het. Het is stom..' 'Ik moet ophangen. Ik bel je morgen weer. Doegg!' Ik zeg het gedag en leg mijn telefoon voor op mijn nachtkastje neer. Weer dralen mijn gedachten weer uit naar Dylan. Hoe kan ik nou zo stom zijn..