GİZLİ TUTKULAR- Yazım hataları düzenlenmedi-

Final

İyi okumalar:)

Sevgili dostum Gardenia,

Mektubunda James ile en kısa zamanda bizi ziyarete geleceğini yazmışsın.Bu haber bizi gerçekten sevindirdi,Eric ve çocuklar dört gözle buraya gelmeni bekliyorlar.Edward Eton'a başlayacağı için çok heycanlı,Edmund ise büyük bir gayretle atıcılık derslerine çalışıyor fakat bu yaramazlık yapmasını engellemiyor.Alexandria çoktan yazmayı öğrendi hatta bize kısa kısa şiirler dahi yazıyor.Angelica piyano derlerini ilerletti,şu an bana milyonuncu kez aynı şarkıyı çalıyor bundan emin olabilirsin.Daisy ise yürümeyi öğrendi,yeni öğrenmesine rağmen bu konuda oldukça iyi.Eric ve ben ise önünü alamadığımız bir şekilde yaşlanıyoruz,gerçi bundan şikayetçi olduğum söylenemez.

Bu arada sana gerçekten sevineceğin bir haber vermek istiyorum.Bir kaç ay içinde bir yeğenin daha olacak.Eric'e göre kız,onu sinirlendirmemek için söylemiyorum ama bence erkek.

Son olarak hayatımda olduğun için gerçekten çok mutluyum.İyiki en yakın arkadaşımsın,iyiki sırdaşımsın.Her ne kadar bütün hayallerimizi gerçekleştirememiş olsakta gerçekleştirdiğim hayallerde olduğun için teşekkürler...

James ve çocuklara Eric ve benim selamımı ilet.

                                                                                           Sevgiler Arkadaşın Rosemary

Belime dolanan kollar ile başımı sıcak ve huzurlu kollara teslim ettim.Bunca yıldır hala onun kokusunda huzurbulabiliyor,onun kücük kaçamaklarında heyecanlamıyordum.Bu adamı birlikte geçirdiğimiz onca yıla rağmen delicesine seviyordum.

"Angelica yine aynı şarkıyı çalıyor."dudaklarıma bir gülümseme yerleşti bu bizim ilk şarkımızdı.Bu Eric'in değimi ile bizim şarkımızdı,tuhaf ama bu şarkıdan hiç bir şekilde sıkılmıyordum.Aksine her defasında daha çok seviyordum bu şarkıyı.

"Ben halimden memnunum hem oldukça iyi çalıyor!"dudaklarıma küçük bir öpücük kondurdu,elleri ise belirginleşmiş karnımda gezindi.

"Bende."dudaklarına bir öpücük kondurdum ve kendimi müziğe bıraktım.

Bizim kendi masalımız vardı,zor ama mutlu biten.Kül Kedisi değildim,Pamuk Prenses'de ben Rosemary Arthur'um.Daha dokuz yaşında anne duygusundan soyutlanmış,on sekiz yaşında aşk duygusunun ne olduğunu öğrenmiş,aşık olduğu adam ve çocukları ile yaşlanmaya başlamış bir kadınım.Ve bu bizim masalımızdı...

Kendi masallarımızın hayalini kurarız hep prensimizin veya prensesimizin kim olduğunu bilmeden,önemsemeden...Biz masallarla büyümüş kendi masalını yazmak isteyen insanlarız.Hayal gücümüzün bir sınırı yok!Bir park,bir bahçe,bir çiçekçi...Bilemeyiz bizim masalımızın nerede ve ne zaman başlayacağını.Umarım hepinizin peri masallarını aratmayacak hikayeleri olur.Kendi masallarımızın kahramanları olmamız dileğiyle...

                                                                                                                      Alice Jonas