Lost In The Darkness

5:Problemy

- Sygnał był z Fortu Bema - rzekł Marek, po wyszukaniu w komputerze odpowiednich kolokacji.

- No to dobrze, chodźmy tam - rzekł zdziwiony Filip patrząc na minę Marka - coś nie tak?

- W tym forcie jest grupa żołnierzy.. Tych co zdezerterowali jakby, nikogo nie wpuszczają, ani nie wypuszczają.. W zeszłym tygodniu napadli na nas.. Wiesz, przed apokalipsą... - odrzekł Marek - są bardzo niebezpieczni i nie wiem czy..

- Nie obchodzi mnie kto to, obchodzi mnie natomiast odnalezienie mojego taty. Odnajdę go za wszelką cenę.

- yy no nie wiem, może, jeśli już wogole myśleć o tym, to powinniśmy pogadać z resztą grupy i się przygotować lepiej do tego, a jak on jest u nich, to nie ucieknie ci ani nic. - powiedział Marek

- No w sumie to masz trochę racji. W takim razie powinniśmy jak najszybciej wracać do farmy.

Tak rzekłszy Filip i Marek czym prędzej udali się z powrotem w stronę polany na której stała farma.

Po drodze nie napotkali żadnych przeszkód, jednak, gdy tylko mieli widok na farmę, zamurowało ich.

Wszystko dookoła się paliło, natomiast z prawej strony lasu na wcześniejszą bazę grupy Marka szły tysiące zombie, przyciągnięte dźwiękiem palącego się budynku, przeplatanego krzykami ludzi.

- O kur** - skwitował widok Marek.

- Chodźmy! - krzyknął ochoczo Filip.

Pobiegli do farmy.

Spostrzegli Alberta, który aktualnie siłował się z dwoma mężczyznami.

- Po drugiej stronie farmy jest Kacper, mu pomóżcie, ja sobie poradzę - rzekł Albert wbijając sztylet w głowę jednemu z oprychów.

Jak nakazał, tak i zrobili, pobiegli do Kacpra i pomogli mu uporać się z czterema mężczyznami, którzy szli w jego kierunku.

- Dzięki, już myślałem że po mnie..

- A gdzie Hubert i Klara - zapytał Marek

- Oni.. Nie przeżyli..

Zapadła grobowa cisza.

- Jjak to się stało - rzekł poważnie Filip.

- Siedziałem w stodole i pilnowałem zbiorów... kiedy poczułem, że jest jakoś ciepłej... wtedy wyszedłem i nie widziałem nic... Zero podpalenia.. Niczego.. A potem było już tylko piekło...

- Kur**.. musieli użyć arszeniku.. - rzekł Marek

- Później wyszli z ciemności.. Zaczęli strzelać.. Huberta zastrzelili a my się ukryliśmy.. Potem druga salwa... Klara... I wtedy wyszli z bronią ręczną... My oddaliśmy strzały... No i teraz nie mamy naboi więc też wzięliśmy za broń ręczną...

- Dobra, a ile ich zostało?

- Kilku kręciło się chyba przy Albercie.

I wtedy ukazał się Albert.

- Musimy wiać, natychmiast. Tysiące zombie się przedziera w naszym kierunku - rzekł.

- Okej, chodźmy do lasu, szybko, prosto - powiedział Filip.

- Dobra, musimy się gdzieś zaszyć na jakiś czas.

- Znam fajne miejsce, ale ja tylko was zaprowadzę, bo muszę odnaleźć ojca. - rzekł Filip.

- Okej, to prowadź - odparł Albert.

Ruszyli w kierunku lasu.

Przeszli jakiś kilometr, po czym skręcili do schowane chatki leśniczego.

Weszli do środka.

- Ugh i to tu mamy się ukryć? - zapytał Al.

- Tylko się wyniesie trupa i bedzie spoko do zamieszkania, serio, nie jest na widoku i w ogóle.

- No dobra, widzę że tutaj nasze drogi się rozchodzą. Powodzenia w szukaniu taty, trzymaj się. - pożegnał się z Filipem Albert.

- Trzymaj się brachu, mam nadzieję że kiedyś się jeszcze spotkamy. - rzekł szczerze Marek

- Też mam taką nadzieję, trzymajcie się obaj.

Takim właśnie sposobem nasz główny bohater, Filip, opuścił swoich tymczasowych kompanów i udał się na prawdopodobnie ostatni etap szukania ojca.

Wiedział już wystarczająco.

Czy jest bezpieczny, czy żyje oczywiście i dowiedział się również, gdzie ma się udać w następnej kolejności.

Jego kolejnym przystankiem będzie Fort Bema.

   KONIEC ROZDZIAŁU PIĄTEGO
//Wiem że mało dynamiczny rozdział ale proszę o wyrozumiałość haha//