Feelings Are Fatal

7- argue

Pagkatapos na pagkatapos niyang magshower ay hinila ko siya paalis para makausap. Ngayon ko lang naisip na itanong about sa mga pinag-gagawa niya! He's really getting to my nerves, this guy! Ugh!

"Woah woah woah! Easy!!"

Nakapamewang ako at pumikit ng mariin ng nakarating kami sa medyo tagong lugar malapit sa gym. Dinuro ko siya at gusto akong sumigaw pero pinigilan ko ito.

"You! Ano bang ginagawa mo ha!?"

Bored niya akong tinignan na parang nagtatanong. Nagpapadyak nanaman ako na parang batang nagmamaktol. Ganito talaga ang mannerism ko kapag nagagalit. Para raw talaga akong bata.

"I don't know what you're talking about." Akmang tatalikod na siya nang hinablot ko ang T-shirt niya sa bandang may dibdib. Napalunok ako ng nahaplos ko ang dibdib niya. Darn it Pauline!?

Pinanliitan ko siya ng mata.

"You don't really know? Ano yung sa cafeteria at sa court? Sa pagpapakilala mo saakin kay Sir Leonel bilang girlfriend? What was that!" Halos sigawan ko na ang mukha niya kaya napapikit siya at nilalayo ang mukha. Napahilamos ako sa mukha ko at hinilot ang bridge ng ilong ko.

"Tsk! Can't you just thank me? Dahil sa pagpapakilala ko bilang boyfriend mo, tumigil sila sa pang-aaway sayo. Akala mo ba gusto ko yun? You should be thankful Maneja, this is the first time I did this kind of shts that's not even my routine, to women like you." Mahinahon at parang nagyayabang na sabi niya. Pero hindi ko maintindihan ang mga sinasabi ng mata niya. Hindi ko mawari.

"Wow ha! Fine, thank you mister Dante! Hindi mo ba alam na mas lalo silang maiinis saakin dahil sa ginawa mo? I need a peaceful life here in this school, worst you even announced to everyone that I am you're girlfriend? Dude, every girls likes you! Do you think they'll stop, ha?"

I really am totally dead! Baka biglaan nalang nila akong sugudin, sampalin, ipahiya, batuhin or worst totally i-bully! And I think, kaylangan ko ng i-expect ang mga iyon. Thanks to this jerk!

Pumasok na ako sa last subject ko at napansin Kong hindi ako iniimikan ni Jean. What happened? May nangyari ba nung nawala ako? Dinamay ba ng mga babae ni Dante si Jean? Darn it!

Minsan lang kami mag-away ni Jean, mababaw lang kadalasan at bigla nalang din magbabati. Alam ko ang style niya, alam mo nalang na may problema sainyo kapag hindi kana niya kakausapin agad agad.

"Jean. Please naman oh, kausapin moko. Ano bang problema?"

"Ikaw. Kaibigan mo ba talaga ako?"

Napatigil ako sa paghawak sa braso niya. Wala ng tao dito sa hallway dahil uwian na nga at hanggang ngayon ay hindi ko parin alam ang dahilan ng pagbabago ni Jean.

"Ofcourse Jean! What kind of question is that?"

"Then, why are you keeping secrets from me? Justin, your boyfriend huh? Are you kidding me?" Tinaas niya Pa ang kilay at inalis and kamay ko. Tumalikod na siya at naglakad na paalis pero tumakbo ako papalapit sa kanya.

"Hindi ko siya boyfriend! Diba hate na hate ko ang mokong na iyon? How can I fall in love to that jerk?"

Lumingon siya saakin na blangko ang ekspresyon. I'm not used to it.

"Wala akong ka-alam alam sa ginawa niya! Ginawa lang yun ni Justin para daw tumigil na yung Kiara na iyon. But I hate what he did! Kinusap ko siya kanina at pinagalitan. He made it even worst! Darn it! Please, bati na tayo." Mangiyak ngiyak na sabi ko.

Napabuntong hininga naman siya at napakamot sa ulo. There she is, her own kind of mannerism.

"Fine. Basta ba ilibre moko ng milktea."

Napangiti ako at tumango tango. Joke niya lang daw iyon pero pinilit ko nalang siya na libre ko. I am really happy to have a bestfriend like here.

I'm busy sketching my perspective when my phone rings. Napairap ako sa kawalan ng makita ko ang numero ni Justin. Pinatay ko kaagad ito dahil gigil parin ako sa kanya hanggang ngayon.

From: Bipolar!
      Hoy pagong! Kumain kana ba? Kung hindi, wag ka ng kumain! Yung usapan, same time same place. Text me if you have a subj.

Binagsak ko kaagad ang phone ko. Wala na yung mood ko! Sinira nanaman niya. At umaakto pang parang hindi ko siya sinigawan kanina at walang kasalanan ah. Kaylangan kaya matatapos ang pagpapahirap saakin ng mokong na iyon? Nakakaumay narin kasi ang ugali niya, syempre hindi mukha. Sino bang mauumay sa mukha niya, lucky kana kapag lagi mong nakikita ng malapitan ang mukha ni Dante noh.

Wait? Pinuri ko ba siya? Yeah right!

I'm used to call Justin by his surname, Dante. Pati rin siya nahawa na saakin. We both call each other by our surnames, parang walang galang. Its not an endearment people! Its not!

Nakatulog ako ng maagaga at naghanda ng mga gamit before pumasok.