De overbuurman -voltooid-

Hoofdstuk 11

Als ik wakker word heb ik een rotgevoel. Ik had Flynn graag verteld wat ik voor hem voelde. Ik ga snel mijn bed uit, maak ontbijt en ren de trap af. Ik moet werken vandaag. Misschien dat dat mijn gedachten een beetje kan verzetten. Als ik bij de voordeur ben zie ik in mijn ooghoek iets wits liggen. De envelop die Flynn door de brievenbus heeft gegooid gister. Ik graai de envelop van de mat en prop hem in mijn tas. Ik draai de deur van het slot en ik loop richting mijn auto.

Aangekomen op de parkeerplaats van mijn werk ben ik iets te vroeg. Er is nog niemand. Ik blijf nog even lekker in de warme auto zitten. Ik staar naar de tas op de bijrijdersstoel waar de envelop uitsteekt. Stiekem ben ik alsnog best wel nieuwsgierig wat er in de envelop zit. Ik scheur de envelop open en er valt een kaartje uit. Ik raap het kaartje op van de grond en lees de tekst : 💫 Persopening de zes zwanen, 30e sprookje in de Efteling. 💫 
Wow, een kaartje voor dé persopening van het nieuwste sprookje in de Efteling! Dit is geweldig. Het beste cadeau ooit. Ook al is het een zielig troost cadeau. Ik voel een koude rilling door mijn lijf. De opening is morgen al, ik ben dan gelukkig wel vrij maar ik twijfel of ik wel zou gaan. Misschien is Flynn er ook met zijn nieuwe vriendin.

De werkdag ging gelukkig snel voorbij. Ik zit lekker met een kopje thee op de bank. Ik scroll door de lijst met Netflix films en ik klik the notebook aan. Niet erg handig om deze film nu te gaan kijken. Ik begin altijd al te huilen voordat de film überhaupt begint. Ik heb wel besloten om morgen naar de persopening te gaan. Ik kan het echt niet missen. Ik besluit de tv uit te doen, ik ga snel douchen en in bed liggen. Hoe sneller ik in slaap val hoe sneller het morgen is, de persopening ik kan niet wachten.