The Deceiver

Chapter 46

TD46

"Riona!!" O.O b-buhay pa ko? Ugh! Agad kong hinawakan ang ulo ko. Naka benda ito. Naka ligtas na naman pala ako

"Finally gising kana. Akala ko ako na naman kakain nitong apple na binabalatan ko" huh? OoO

"Pfft oh ito kainin mo nalang. Kasya na isang apple dyan sa bibig mo. Ganon ba ako kaganda para magulat ka?" Naka tingin lang ako sa babaeng nag babalat ng mansanas.

"Patay na nga ata ako" at mas lalo siyang natawa. Yeah I'm really dead. So fuc***g dead

"Why?"

"May magandang demonyo sa harap ko eh"

"Hahahahaha thanks for the compliment wifey" binitawan na niya ang kutsilyong hawak at sumandal sa upuan. Kumain din sya ng apple. Naka tingin lang siya sakin at hinihintay ata na mag salita ako

"Asan si Blaze?"

"Nasa kabilang Room. 2 araw na kayong walang malay, buti nalang at may mga concern citizen at dinala kayo dito sa ospital. So tell me what happened" -_- seryoso ba talaga siya

"Where is he?" Pumikit muna ako at humawak kay heart para kumalma.

"Nasa kabilang room ng--"

"Alam mo kung sino ang tinutukoy ko!" Hindi ko na napigilan at medyo tumaas ang boses ko

"Sinisigiwan mo ba ako? Hindi ko alam ang tinutukoy mo kaya sabihin mo ng maayos ng masagot kita ng maayos" oh fu** here we go again. Uugh sorry mind, hindi ka talaga makakapag pahinga

"Sander, your best friend. Asan na siya?" Walang reaction ang muka niya.

"Baby napuruhan ba ang ulo mo? I think nasa heaven naman na si best, kahit papano eh mabait naman yon" Sabi niya at sinubuan ako bigla ng apple. Letche nag seseryoso ako dito pero nag mumukang comedy dahil sa ginagawa niya

"Riona alam mong hindi ako nagbibiro! San mo dina-shshshj" O.O she stope me with her kiss.

"Wag kang sumigaw, nasa public tayo at may media sa labas" mahina pero may diin niyang sabi. Hinalikan pa niya ako ng isa

"Do you understand?" Tanong niya ulit. *gulp tumango lang ako.

"Good. Now eat your apples" sabi niya at sinubuan ulit ako. Wala nalang akong nagawa kundi sundin siya. Para akong aso na sinusubuan niya.

May gusto akong i try gawin, hindi ko alam ang mangyayari after but bahala na

"R-riona c-can you stop now please?" Mahinang sabi ko

"Hmm? Subuan ka? Okay busog kana ata eh, now ano na gusto mong gawin natin"

"Not that. Wife p-pwede bang sumuko ka nalang ng maayos sa mga pulis? R-riona please tama na, hira--"

"Stop" kumakai padin siya ng apple ng sinabi niya ito sakin. Hinawakan ko ang kamay niya

"Rio--"

"I fu****g said stop! Bakit ba hindi mo ako maintindihan! " Tinapik niya lang ang kamay ko. Dahan dahan siyang lumapit sakin at hinawakan ang pisngi ko.

"Wifey I'm giving you one more chance. Stay with me? I'm willing to give up anything, just please don't betray me. A-ayokong makulong, protect me please. I'm scared" umiiyak siya habang sinasabi niya ito. For a seconds i wanted to say Yes.

"No" I said

"Why can't you? Ayaw mo bang makasama ako, ma mumuhay tayo ng tahimik. How about sa Province  or sa santorini. Magiging housewife ako, I'll cook for you, I'll clean our house tapos ako nadin mag lalaba ng mga damit natin. How about a child? Wifey let's build our own family at Mabuhay tayo ng tahimik, just please forget my past and let's start again" inimagine ko ang mga sinabi niya, what a wonderful life. I love that, but how about my parents? Zemira and the others