The Deceiver

Chapter 48

TD48

"Edi siguro nga tanga ako. Sorry ha. Sorry at meron akong nakuhang konting pag asa" Agad akong lumayo sa kanya. Pinunasan ko ang mga luha ko na hindi na tumigil sa kaka iyak.

Sumandal ako sa pader at naupo( nag walling ka XD) Wala ba talaga? Kahit konti lang wala?

"Nakakapag sisi" sabi ko habang naka tingin sa wedding ring na suot ko

"You should be" rinig kong sabi niya.

"But Riona. Can you tell me now? You don't love me. Na lahat ng ito ay laro lang para sayo. Ni minsan hindi mo inisip ang nararamdaman ko" tinignan ko siya sa mata. Please paki durog itong imagination ko

"Matagal ko ng pinapa kita sayo. Hindi ba't action speaks louder than words? Ilang beses ko na bang pinag tangkaan ang buhay mo?  Tanga ka nga talaga kung iniisip mong ganon lang ako mag lambing. And that moment na pinatigil ko ang puso. Yeah you confused me, but we're not going somewhere so why don't you just die?" pfft hahahahh shibal oo nga naman hayss Astra gising gising din ha

"So what we're doing every--"

"It's just a gift. And we are married. Ginagawa ko lang ang obligasyon ko. It's just my body after all" pigil niya sa sasabihin ko. Hinawakan ko si Heart. Ngayon lang ako nasasaktan ng ganito. Na feeling ko sasabog na siya sa sobrang sakit.

"So pure s**? Alam mo bang iniiwasan ko ang term na yon? For me we are making love. L.O.V.E love. Why? Because I l--"

"Stop it. Hindi ko kailangan ng awa mo. Save it for Zemira"

"Damn it Riona! Tingin mo kina aawaan kita!? Oh no! Absolutely not! Ang taas ng tingin ko sayo, you're strong independent woman. I admire you, you're smart, cunning, confident, fierce, sexy and. . . And . . . Fu** lahat lahat na! Noong una oo nagalit at kinamuhian kita. But i saw who you really are. You're right"

Tumayo na ako at lumapit sa kanya. Lumuhod ako sa harap niya at hinawakan ang dalawang kamay nito.

"You are Riona Evans and I love you"

I said it. Finally nasabi ko na ng buong puso at walang halong pag papanggap.

Patuloy lang din ang pag tulo ng mga luha niya. Ako na mismo ang nag punas nito. Hindi siya maka tingin ng diretso sakin. Why? Kung wala lang talaga ako sayo bakit ka umiiyak? Alam kong may parte ako sa mga luha mo. Sabihin mo lang sakin na mahala ako sayo kahit konti. Bigyan mo naman ako ng konting halaga oh

"Look at me please. Tignan mo ko sa mata at sabihin mong hindi mo ako mahal. Na wala akong halaga diyan sa puso mo. Durugin mo ng husto si  heart ko para pumasok kay mind na sukuan na kita. Alam mo kasi partner sila eh" hinawakan ko ang pisngi niya upang iharap sa akin.

"Go on, tell me"

"It's clear now that I don't love you. Wala akong nararamdaman sayo kahit ano kundi awa. Na aawa ako sayo at nag mahal ka ng gaya ko" I pushed her hair out of her face and kissed my one and only love

"Okay. Thank you" I said after the kiss and I smiled through my crying.

"Here's our wedding ring. Itapon mo na kung gusto mo. Hindi ko naman kasi ata naramdaman yan sa tinagal tagal nating nag sama" binigay ko sa kanya ang suot kong singsing.

"Stay here for awhile please. Titignan ko kung ano ang lagay ni Henry" Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya at lumabas na ako ng kwarto.

Wala na. Masyado ng empty si mind at heart ko. Hindi ba't ito ang gusto ko? Ang sabihin niya ang totoo. :) sobrang sakit talaga ng katotohanan noh? Kaya siguro yung iba mas gusto nalang ang kasinungalingan.