Kolye:2

Bölüm 6:Gülümseme

-Uyan uykucu!
Gözlerimi açtım bir anda. Gardiyanların kapıya vurma sesi uykumdan uyandımıştı. Şu kirpi adam bir elinde baston topallayarak geliyordu. Yüzü tanınmaz haldeydi resmen. White bana bakıp gülümsedi. Eski günlerdeki gibiydik sanki. Gardiyanlardan iki tanesi beni ve White'ı kolumdan tuttu ve dışarı çıkardı. Hala gülüyordu. Pis bir sırıtması vardı. Kızgındım ona hala, ama sanki dün olanlar beni bir nebze olsun hafifletmişti. Sorgu odasına aldılar. Beni başka yere White başka yere. Oturdum sandalyeye. O manyak kadın tekrar gelmişti yanıma.
-Düşmanlarınla beraber kavga etmeyi seviyorsun galiba.
-Biz eskiden beri dostuz.
-Sevgilini öldüren birisi gerçekten hala dostun mu Sparkly?
Bu cümle etkilemişti beni. Biliyorum Alessana ölmüştü fakat yoluma bakmam gerek artık. O kız benim için şaheserdi adeta. Beni yalnız günümde mutlu eden tek insan olabilirdi belki de. Biliyorum ki White bunu isteyerek yapmadı. Onun da üzgün olduğunu biliyorum. Her ne kadar beni öldürmek istese de amacı asla Alessana'yı öldürmek değildi.
-Bilerek yapmadı!
Bir anda bu cümle çıktı ağzımdan. Sanki ben söylememişim gibi.
-Bak canım benim. Yeni geldin buraya anlıyorum seni. Biz burada çok kavga görürüz. Ama kavga edenlerin sonu aşağı taraf bunu bilesin. Sana içtenlikle şunu söyeleyim, sen herkesten daha farkısın. Bunu görebiliyorum. Şimdilik seni affediyorum. Birdahaki sefere bu kadar iyi niyetli olmam bilesin.
-Birdahaki sefere beni bulamayacaksın zaten.
-Dediğin şeylere dikkat et. Burdan çıkmanın kolay olduğunu mu düşünüyorsun?
-Güçlerimi kullanmaya başladığımda burayı başınıza yıkacağım.
-Ne zaman?
-Belki şimdi. Belki yarın. Belki yarından sonra. Ama elbet birgün bu olay gerçekleşecek.
Kadının yüzü berbattı. Sanki içini bir korku kaplamıştı.
-Yapacağım şeyler aklının ucundan bile geçmeyecek.
Çok sinirlenmişti. Konuşamıyordu. Sanki her cümlemde onu daha da çok korkutuyordum.
-Gardiyanlar, götürün şunu!
Kapı açıldı birden. 3 kişi bir anda tutup koğuşa götürdüler beni. White orada oturup bekliyordu beni. Hala yüzündeki sırıtma aynıydı.
-Kaçacağız buradan.
-Seninle herşeye varım dostum.
Bu beni mutlu etmişti. Yanımda bir dostum olduğu için mutluydum adeta. Carnaval'ı özlüyorum. Benden çok çok uzaklarda. Şehrimi en azından koruyan bir dostum daha var. Onu tanıyorum. Her ne kadar neşeli görünse de bana veya başkasına yanlış yaparlarsa gözü hiçbirşeyi görmez. Ekibimiz kalabalıktı zamanında. Fakat çoğu sırt çevirdi bize. Hepimiz büyüdük. White'a yanıma gelmesini söyledim.
-Seni affediyorum. Eski günleri özlüyorum White. Sen ben Carnaval ve diğerleri. Şuan bir dilek hakkım olsa dileyeceğim tek şey geçmişe dönmek olurdu.
-Haklısın dostum haklısın. Çıkacağız burdan. Ne yapıp ne edip çıkacağız. Hayatımıza geri dönüp yolumuza devam edeceğiz. Ben çok büyük bir hata yaptım. Hayatımda son yapacağım şeyi yaptım ben. Bir kadını öldürdüm. Her gece sen uyuduktan sonra bunu düşünüyorum. Rüyalarıma giriyor öldürdüğüm an. Bundan utanç duyuyorum. Kendimize yeni bir sayfa açmalıyız. Bilirim ki o kız çok iyi birisiydi. Sen yanlış kişilerle beraber olmassın zaten. Sana tek bir soru soracağım. Eski sevgilini hala özlüyormusun?
Bu soruya cevap vermek mümkün değildi. O benim için herşeyden değerliydi.
-Unuttum gitti.
-Sana inanmıyorum. Seni tanıyorum Sparkly. Sen hiçkimseyi onun kadar sevemessin. Senin yaşadığın şeyleri beraber yaşadık biz.
-Alessana herşeyi değiştirdi. Uzun zaman sonra bana değer veren birisini buldum ben. İlk başlarda yapmıyordum. Sonra alıştım artık. Daha olmayacak onunla. Bunu biliyorum. Haberleri kesinlikle izlemiştir o. Ben kaçtıktan sonra konuştun mu onunla?
-...
-Düşündüğüm gibi.
-Olmayacak şeyleri zorlamaya gerek yok dostum.
-Bitti artık White. Bitti. Önümüze bakacağız artık.
-Aynen öyle kardeşim.