BAD BOY ZAYN MALIK(Zayn Malik fanfiction)

2.bölüm

İlerlemek istiyordum ama olmuyordu bacaklarımı oynatamıyordum ve telefonum ısrarla çalıyordu. Mavis'in dürtmesiyle biraz olsun kendime gelmiş gibiydim. En azından telefonu açıp konuşacak kadar. Arayan annemdi. Telefonu açtığımda annemin telaşı sesiyle karşılaştım.
Rita nerdesin?
Yoldayım. Bir şey mi oldu?
Hemen eve gel.
Bir şey mi oldu diye tekrar sordum. Annemin cevabı yine yanıyodu. Hemen eve gel!! telefonu kapattım.
Karşımdaki çocuğu bırakıp gitmek gerçekten hiç istemiyordum. İlk defa böyle bir şey olmuştu. Ama evdeki acil duruma bakmam gerekirdi. Son kez ona bakarken yanındaki çocuğu farkettim. Ela gözlerine bakmaktan etrafa hiç bakmamıştım. Yanındaki çocuk tatlı ,gamzeleri olan biriydi. Arkadaşının yanında çok çocuksu kalıyordu. Acaba kaç dakikadır burda öylece ona baktım. Kendimi çok aptalca hissettim ve Mavis ile hızlı adımlarla eve yürüdüm. Beni bu çocuktan ayıran olayın önemli bir olay olmasını umarak. Kapıya geldiğimizde zile uzunca bastım. Ama ses yoktu. Gerçekten korkmaya başlamıştım. Sonradan evin anahtarının pencerenin ordaki saksıda olduğunu hatırladım. Kapıyı açtığımda ev karanlıktı. Işığa uzanırken annem,babam ve küçük kardeşim Riley'i koltuğun arkasından çıktı. Bugün benim değildi ki benim doğum günüme daha vardı. Ailemin beni ne kadar sevdiğine ve beni umursadıklarına mı sevineyim yoksa doğum günüm olmadığı halde o çocuğu orda bırakıp eve geldiğime mi üzüleyim ,şaşırdım. Gerçi orda en fazla ne kadar dikilebilirdik ki.
O çocuğu unutup doğum günü olayına odaklandım. Hem o çocuğu bir daha nerede görecektim ki. Pasta büyük değildi ama en sevdiğim gibi çikolatalıydı. Hep beraber yedik,içtik ve hediye zamanına geldik. Annem zarif bir bileklik almıştı. Üzerinde ismim yazılıydı. Babam ise fotoğraf makinesi almıştı. Mavis bir şey alamamıştı çünkü doğum günümün bugün olmadığını biliyo. Mavis kulağıma yaklaşarak;
Senin doğum günün bugün değil ki dedi.
Evet ama o kadar hediye almışlar o yüzden farkettirme dedim.
Kafasını sallayarak
Haklısın dedi.
O sırada annem;
Doğum gününün bugün olmadığını biliyoruz Rita dedi.
Şaşırarak baktım ve
O zaman şimdi niye kutladınız? Diye sordum.
Çünkü bu aralar işlerimiz babanla çok yoğun yurt dışına çıkabiliriz. Dedi.
Anneme gülümsedim beni ne kadar çok önemsiyolardı.
Bu arada saat 11'e geliyodu. Mavis
Ben artık gidiyim.
İstersen kal.
Oldu,yarın okula bu halle gideyim şu saçlara bak.
Ah doğruya yarın okul vardı. Ben okulu
unutmuştum. O çocuğu gördüğüm anda beyinim format atılmış bilgisayara döndü resmen. Bi saçma davranıyordum. Galiba Mavis bunu farketti ve onu kapıya geçirirken
M:İyi misin çıtır?
R:E-evet ne oldu ki?
M: o çocukları gördüğümüzden beri pek iyi durmuyosun yoksa sen
R:Hayır hayır Mavis ne saçmalıyosun uykusuzluk sana yaramıyo git uyu
Güldü ve alışveriş paketlerini alarak karanlık sokakta ilerlemeye başladı. Gözden kaybolunca bende eve girdim ve annemin aldığı bilekliğin taktım. Çok hoşuma gitmişti bunu bundan sonra çıkarmayacaktım. Yatağa doğru uzandım. Acaba okulun ilk günü neler olucaktı? Lise 4 olmama rağmen her zaman okulun ilk gününü merak etmişimdir. Gerçi hep aynı şeyler oluyodu. Hayatım ne kadar sıradan ve sıkıcıydı.
(Multimedia daki Riley)