Samen. Samen hebben wij die bloemen gepoot. Rood, knalrood waren de bloemen. Elke week zagen we elkaar om dezelfde tijd. Om onze bloemen te wateren. Ik begon van je te houden. En jij van mij, dacht ik. Na een maand was je er niet meer. Je was van de aardbodem verdwenen. Onze bloemen stierven. Stierven door watertekort. De heerlijke geur verdween, de prachtige kleur verging. Het zelfde als mijn liefde voor jou. Langzaam, heel langzaam brokkelde mijn hart af. Ik ben je gaan zoeken, maar niemand wist waar je was. Maar ik vond je brief. Je brief aan mij. Het legde uit waar jij was en wat je deed. Jouw geur zat er aan. Jouw woorden stonden er op. Je harde maar o zo mooie woorden. Je was bij je tante in Afrika, om af te kicken. Je verslaving was je bijna fataal geworden. Maar je overleefde de aanval en bent de wraakactie aan het voorbereiden. De wraakactie waarbij niets zou blijven leven. Behalve ik en onze bloemen, die staan voor onze liefde: ze zijn opnieuw geplant en gaan nooit verloren.
JE LEEST
Mijn kleine verzinseltjes
Randomhoii, in dit boek schrijf ik allemaal kleine verhaaltjes. Ze gaan allemaal over een ander onderwerp. Met dit boek hoop ik meer inzicht te krijgen over wat ik beter kan doen qua schrijven en wat ik leuk vind om over te schrijven. Ook komen hier verha...
