Het Kampvuur

17 4 0
                                    

We zaten met zijn tweeën bij het vuur. Heerlijk warm was het en het lichte de avond naast de maan nog een beetje extra op. Haar ogen glanzen zo mooi in het avondlicht. Ze lijken op twee prachtige meren verlicht door de maan. Haar bruine haar golft als de zee over haar schouders heen. Ze kijkt me aan. 'Wat is er?' Vraagt ze met haar zoete stem. Ik had niet door dat ik zo erg naar haar aan het staren was. 'Je bent zo mooi...' 'Hou op! Je laat me blozen!' Haar wangen worden zo roze als een suikerspin. Wat een schoonheid is het. Ik buig naar over en kus haar. Haar lippen zijn zo zacht als twee kussens van de fijnste veren op aarde. Ze kust me terug. Ik wou dat de tijd even stil kon staan. Ik wil dit gevoel voor eeuwig houden. Haar liefde voor mij voelt zo groot. Ik verdien dit helemaal niet. Er zijn veel betere jongens op de wereld dan ik, maar ze heeft voor mij gekozen. Met die woorden in mijn hoofd stop ik de kus. Ik kijk haar aan. 'Waarom heb je ooit voor mij gekozen?' Ze kijkt me aan en er verschijnt een bescheiden glimlach op haar gezicht. 'Ik kies niet, de liefde kiest voor mij.' Ik wil een weerwoord geven, maar voor ik wat terug kan zeggen legt ze haar vinger zacht op mijn lippen. 'Shhht,' zegt ze, 'je praat te veel. Liefde is een raadsel zonder antwoord.' Met die woorden stond ze op. Ze liep weg, op haar blote voeten met een prachtige witte jurk aan. Haar schoenen heeft ze in haar hand. Ze geniet van de zand tussen haar tenen. Nog één keer kijkt ze achterom. Ze lacht naar me. Dan verdwijnt ze. Niet alleen uit het zicht, maar voor altijd. Alsof ze nooit heeft bestaan.

Mijn kleine verzinseltjesWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu