Sahi neydi acı ?

Yoruldum

   Bugün biraz duygusalım. Nedeni hakkında pek bilgim yok. Duygusal olmak yakışıyor bana susuyorum, konuşmak istemiyorum, gülemiyorum. Aslında hep böyleyim sessiz sakin, kendi halinde ama duygusal olduğum zamanları daha çok seviyorum çünkü bu sessizliğime bir kılıf oluyorlar. Keyfim yerindeyken arkadaşlar konuşsana,gelsene yanımıza diyorlar ama dediklerini yapmadığım da bana kırılıyorlar. Duygusal olduğum da ise diyorum ki keyfim yok dalgınım bu defa anlıyorlar kafama yine takmışım bir şeyleri seslerini çıkartmıyorlar. 

   Ben önceler de çok konuşan,çok gülen insanlar safındaydım. Yakınlarım bülbül lakabı takardı çok konuştuğum için. Sürekli şikayet ederlerdi. Eee şimdi de susuyorum konuş diyorlar bir karar verseniz artık. Neymiş efendim benim çok konuşan halime alışmışlar kendi keyifleri de kaçıyormuş ben böyle olunca. Yapabilecek bir şeyim yok biraz da onlar konuşsun ben dinleyeyim. Benim artık ne konuşmaya takatim var, ne yürümeye ne insanlara katlanmaya...

  Yoruldum sanırım sürekli bir şeyleri kaybetmekten, daha sonra yeniden kazanmaya çalışmaktan ve kaybetme alışkanlığımı yinelemekten. Neden kimse beni kazanmak istemiyor, bunu düşünüyorum son günlerde neden ben sürekli savaşıyorum,neden sürekli ben savaşta yeniliyorum. Neden ama neden kimse benim için savaşmayı tercih etmiyor. 

 Çok yoruldum gerçekten bu defa...