Uyumakla uyumamak arasında kaldığım saatteyim, evet saat 03.31. Ama beynim uyumamam gerektiğini söylüyor.Çünkü uyursam uyandığımda her şey eskisi gibi devam etmeyecek ya da neyin devam edip etmediğinin farkında bile olmayacağım.Ne olacak benim bu saçma hallerim,her şeyden soğuyan ellerim.Var mı bir cevabın hahaha benimki de soru eğer olsaydı zaten ellerim hiç bir şeyden soğumazdı.En son konuştuğumuz gece sana son mesajım da sana bana bir ara yaz zaman belirtmiyorum elbette beklentiye girmemek için demiştim.Ama üzerinden sanırım bir haftayı aşkın zaman geçti ve bırak bana yazmayı benim olduğumu bile unuttun.Sana kızmıyorum kızamam bilirsin.Eğer kızsaydım zaten yanımda olurdun, sana iyi davranmasaydım ellerimi okşuyordun. Ama keşke sana daha da iyi davranabilseydim diyorum hep.Kendimi suçlamaktan vazgeçerdim belki o zaman elbet.Çok saçma gelecek ama seni düşünmekten yazı bile yazamıyorum artık eskisi gibi.Çünkü buraya odaklanmak yerine senin o elimde kalan bir kaç fotoğrafında ki gülüşlerine odaklanıyorum ve bir bakıyorum ki saatler geçmiş.Ama o kadar güzel gülüyorsun ki içimi ısıtıyorsun sonra aklıma o fotoğrafların hepsini benim çektiğim geliyor buna ise içim alev alev yanıyor.Diyorum ya başkasına da böyle gülersen diye.Benden sonra yüklediğin fotoğraflara bakıyorum sanki daha da güzel gülüyorsun umuyorum ki bu gülüşler yerimi dolduran birisine ithafen değildir. Eğer ona ise bu gülüşler intiharım olur bilirsin en çok sen bilirsin.
Bekliyorum elbette bekleyeceğim...Kim bilir nasip denen saçma şey seni de bana yazmıştır.Gelmeyeceğini bile bile bekliyorum ama bu defa sanırım ben o nasip denen lanet şeye umut bağladım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sahi neydi acı ?
PoetryAcılarla yaşamak, acılara alışmaktan daha zor olan şu dünyada ne için çabalıyoruz ki ?
