!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
TW: ölüm, ölü beden, detaylı ve rahatsız edici anlatımlar, rahatsız edici ve tetikleyici içerik, yas süreci,kendi kendine zarar verme düşünceleri, uyuşturucu kullanımı, fiziksel ve mental şiddet
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hastaneye varana kadar gözlerimi kısa bir an için kapattığımı düşünürken araba iyice yavaşladı ve acil girişine çoktan vardığımızı gördüm.
Daha önce böyle bir acı çektiğimi hiç hatırlamıyorum hem fiziksel hem de zihinsel sonu gelmez bir acı döngüsünün içindeydim. Seokjin'e verdiğim formülün kesinliğinden emin olmamakla beraber onun bu formülü benden alış şekli kanımı kaynatıyor, düşündükçe gözlerim kararıyordu.
Eğer başarılı olmadıysam ve onlara gerçekten de ilk Berikanın formülünü verdiysem hiç düşünmeden tekrar peşime düşecekleri ve bu sefer Jimin'i yaşatmayacaklarından emindim. Beynim çok dağınıktı ve vücudumu kaplayan acı dalgaları düzgün düşünmemi engelliyordu ama bir şekilde Jimin'i hem kendimden hem de Seokjin'den korumam lazımdı. Bankadaki paramın tamamını kullanarak ona yurt dışında sıfırdan bir hayat kurmayı düşündüm. Ben Berikayı yapabilmek adına ülkede kalacaktım ve hayatına bensiz devam etmesi gerekecekti ama biraz düşününce en iyisinin bu olduğuna karar verdim.
Jeongguk ön koltuktan hemen inip kafası benim, bacakları Hoseok'un dizlerinde olan Jimin'i kaldırmak için bize yardım etti.
"Hoseok sen onlarla git, benim pansumanımı ikisinden biri kolayca yapabilir."
Namjoon sarkastik bir gülüşle bana döndü. "İçerde ağzından hangi organın olduğunu bilmediğin bir şey kustuğunu söyledin. Tabii ki medikal bilgisi bizden çok daha iyi olan Hoseok seninle kalacak."
Başımı hızla sağa sola salladım, burnumdan sıcaklık gelince kanadığını fark ettim. Eliminin tersiyle kanı sildim. "Jimin'i emanet edecek kadar güvendiğim kişi de o."
Bu sefer de gözlerini devirdi. "En azından mafyalara yakalatmayacak bir ekiple beraber bırakabilirsin, senin yanında olduğundan çok daha fazla güvende olur. Merak etme."
Karşılık vermek için ağzımı araladığımda Hoseok sertçe omzuma vurdu ve Jeongguk'a yardım etmek için ayaklandı. "Ben Jeongguk ile gidiyorum." Sonra Namjoon'a döndü. "Kendi pansumanını kendi yapabilir, sen malzemeleri doğru sırada ver yeter. Ölümle ilk defa burun buruna gelişi değil."
Bir yığın halinde Jeongguk'un kucağında duran Jimin'i gören acil kapısındaki asistan doktorlar koşarak arabaya doğru geldi. Hoseok acele ile arabadan çıkıp kapıyı yüzüme kapattı. Asistanlar varmadan önce arabanın ön camından Namjoon'a kısa bir bakış fırlattı. "Bagajda."
Sedye ile birlikte gelip Jimin'i aldılar. Namjoon ortalığın biraz durulmasını bekledi, gittiklerinden emin olduktan sonra arabadan indi ve bagajdan ilk yardım setini aldı.
Hoseok'un üniversitedeyken aldığı küçük kamyonete çok benziyordu içinde acı içinde kıvrandığım bu araç. Ürettiğimiz ilaçları sanki bir dondurma aracıymışız gibi kamyona yükleyip insanlara bedava dağıtma hayalimiz vardı onunla, o zamanlar saf ve gençtik. Böyle bir şey için asla ruhsat alamayacağımızı bilmiyorduk.
Yanıma geldiğinde homurtularımı kendim bile anlayamadım. Sırtımı cama doğru dönünce beni tüm gücüyle çekiştirdi.
"Araba kiralık." diye hısladı. "Ortalığı kan yapmana müsaade edemem. Acele et."
