Sen de Seversin!

Umursuyorum.Gerçekten.

              Bu okulun ilk günü ve artık lise sondayım.Lanet sınıfımıma girer girmez biri bana kağıt topu attı bile...

         İnsanın alkol gibi bağımlı olduğu bilek kesme işini bırakması çok zor.Herkes yine alay etmişti.Bu sıcakta uzun kollu giymemle.Çok acı çektim bunu da kaldırabilirim.Bizim şu kokoş dediğimiz kızlar yine bir sıraya toplanmış dedikodu yapıyolar.Ve ben yine en arkadaki boş sırayı tercih ederek resim çizmeye başladım.Kalem kutumdaki tek renk olan siyah kalemlerimden birini aldım.Hoca gelmiycekti büyük ihtimalle...

-Şey merhaba oturabilirmiyim,dedi bir çocuk.Mavi gözlü saçı dik yakışıklı bir çocuktu,şaşırdım.Onu dahaönce hiç görmemiştim.Yeni ve yakışıklı,hayır ilgimi çekmedi.Sevme duygusu olmayan bir kızım sanırım...

-Tabii otur.

      Kızlar sıramıza doluştu ve sıra sıra herkes tanışmaya başladı.Dayanamıyorum ah onların iğrenç cırtlak sesleri ''ay merhaba çok tatlısın tanışalım mı?'' demeleride yok mu! O sıra benimdi.Ve sanırım çocuğum yanıma geçmesiyle herşey kabusa döndü şimdiden çocuktan soğudum.Tam kalkıyordum ki.Kolumu tuttu.Acıyor gerizekalı acıyor!Derken soğukluk hissedince kolumun çiziklerini açmıştı.!

Kimse görmeden kapatmaya çalıştım hemen.Tepki göstermedi kimse.Kızlara gider misiniz lütfen biraz başım ağrıyor dedi ve hepsi gitti...

  Yavaş yavaş anlaşacağım sanırım bu bebek poposuyla.

''Şey affedersin seni kızlar rahatsız etti özür dilerim burası senin sıran,ben kalkarım.''

''Yer yok ki bebek po...''

''Ne?''

''Yer yok yani başka yere oturamazsın.''

''Şu kızın yanı boş.''

''Yeni intihar yöntemleri gösterdiğin için sağ ol ama başın ağrıyacak eminim.''

''Zaten ağrıyor en iyisi burada kalmak.Sorun olu..''

''Olmaz...''

 Resim çizmek kadar yumuşatıcı bir şey yok evet bide kitap ve kahve.Bir baktım benim yanımdaki çocukun kolunda ufak bir çizik var.Yoksa o da mı benden,aslında bir tane ne ya.Ben koluma kadar kestim.Sanırım bu işte ustayım.Muhtemelen bi yaralanmadır...

aniden bebek poposu tiplinin ağzı açıldı.

-Şey ne çiziyorsun?

-Kendimi...

-Sen bu kadar siyah makyaj yapan biri değilsin gördüğüm kadarıyla da kanatların yok ve kolunda izler var mı bilmiyorum ama yoktur niye olcak ki...

-Aslına bakarsan var ve ayrıca bu benim içimdeki halim.

-Ne sen kolunu mu kesiyorsun?!Kendine niye zarar veriyosun ki.

 Parmağımla sınıfımdaki iğrenç kızları gösterdim.Benimle uğraşan çocuğu gösterdim.En son dakolumu açtım.

-İnanamıyorum.

-Ben ce inan.

-Bu aptallar içinmi yaptın.Sana inanmıyorum.

-Onlar için değil,onların iğrenç önyargıları için.

-O aptallar için yaptığına inanamıyorum.Onların önyargılarını kim takar?

-Ben, sanırım...

-Ben de bir ara yapmayı düşünmüştüm bak.

Kolunu gözterdi ben sadece o küçük çiziyi görmüşüm sanırım,minik bi tane daha varmış.Konuşmaya başladı.

-Ama ben senin kadar yapmadım.Tabii,çok minik yaptım seninkilerin yanında.Bir hiç benimkiler...

-Öyledir.Ama yeter.Umursuyormuş gibi yapma.

-Peki...

Biraz sessizlik oluştu...
Sonra ise o dudaklarını kısık bir şekilde açarak.

-Umursuyorum.gerçekten.

Dedi kısık bir sesle...