Another Series I {Uni Code }

ကိုယ်ပျောက်ခြုံထည်

ဆောင်နှင်းလေပြေတွေ တဝှီးဝှီး တိုက်ခတ်လာပြီ။
ညနေ အိမ်အလှည်သွား ကျောင်းသား/သူ
များ လာရောက်တော့မှာပါလားနော်။

ဟယ်ရီ လေသာပြတင်းမှ ဆောင်းရာသီနံနက်
ကို ခံစားယူနေသည်။ကိုယ် ဆောင်းရာသီကို
မလိုလားပါ။ဘာကြောင့်ရယ်တော့မသိ...ကိုယ့်
ကိုပျင်းရိစေတဲ့စိတ်တွေဖြစ်ပေါ်စေသည်က
ထိုဆောင်းရာသီရဲ့ အအေးဓာတ်ဘဲ မဟုတ်ပါ
လား။

"..."

အသံတစ်သံ ဇီးကွက်အသံပဲ။ကိုယ့်...
အဝေးဆီ လှမ်းကြည့်တော့ ကိုယ်ဆီတည့်တည့်
တိုးဝင်လာသော စာလွှာပို့ဇီးကွက်လေး
ကိုယ့် ပြတင်းလက်ရံမှ လယ်တွေဖယ်ပေး
တော့...ဇီးကွက်ဟာ ပြတင်းလက်ရံတွင်နား
ပြီး...နှုတ်သီးတွင် ပါလာသောစာစောင်နဲ့
တစ်ခုသောအရာကို ယူလိုက်မိသည်။
တခဏအကြာဇီးကွက်ထပျံသွားပြီ။

ကိုယ် စာကိုဖွက်ဖောက်ဖတ်ကြည့်မိတယ်။

"ဟယ်ရီ ပျော်ရွင်စရာခရက်စမတ်
လေးပါ။"

စာလုံးဘေးများက တန်းစီကာလှုပ်ရှား
ကခုန်နေကြသည်။နောက်ပြီး ခရစ်စမတ်
သစ်ပင်လေးအောက်မှာ ကောင်လေးနှစ်
ယောက်လက်ဆောင်ပေးသည့်ပုံကိုလည်း...
လှုပ်ရှားစေအောင် ဂါထာမန်းမှုတ်ထားလေ
ရဲ့...
ကိုယ်သဘောကျစွာပြုံးရမိရင်း...ပို့လိုက်
သောတစ်ခုသောစ္စည်းဟာ ပါဆယ်ကြုတ်
အသေးလေးဖြစ်သည်။

ကိုယ်ဖွင့်ဖောက်ကြည့်မိတော့...
ချောကလက်ရွှေဘောလုံးလေး...
ရွှေအပတ်အားဖယ်ထုတ်တော့...ချောကလက်
ဘော်လုံးလေပဲ။

ရိုးရိုးချောကလက်ဘောလုံးလေးမဟုတ်...
ချောကလက်လုံးလေးဟာ...ကိုယ့် လက်ဖုဝါး
ထဲ တဖြည်းဖြည်းအရွယ်အစားကြီးမားလာ
သည်။

"ဝိုး"

ကိုယ် တအံ့တသြဖြစ်ရင်း...ချောကလက်
လေးကို စာနေလိုက်မိတော့သည်။ကိုက်စား
နေသည့်အတိုင် ချောကလက်လုံးလေးက...
အရွယ်အစားကြီးကြီးလာနေသေးတာ..
ကွာဖယ်ဘောလုံးအရွယ်အစားမျှလောက်ထိ
မှာ အရွယ်အစားမတက်တော့ဘဲ ရပ်တည်
သွားသည်လေ။ကိုယ် အားရပါးရစားနေ
တုန်းမှာ...အခန်းထဲပြေးဝင်လာသူက
ရွန်...