Zawgyi
ၿမိဳ႕န႔ဲအလွမ္းေ၀းတ့ဲ ေနရာတစ္ခု........
ခမ္းနားထည္၀ါမုွန႔ဲအတူ သစ္ပင္မ်ားစြာ အုံ႔ဆိုင္း ရစ္၀ိုင္းေနတ့ဲ တိုက္အိမ္ႀကီးတစ္လုံး......
ring....ring....ring 📱📱
"Hello ရႊယ္ယမ္.."
"......"
"လိွ်႕၀ွက္ထားေပး.....ဒီကိစၥကို.."
"...."
"ဟားဟား....မင္းအလုပ္ျပဳတ္ေတာ့လဲ ငါ့ဆီလာလုပ္ေပါ့..."
"...."
"Ok Ok မင္းသာ ၿမိဳ႕စြန္က ငါ့အိမ္လာအိမ္ အကုန္ေျပာျပမယ္.."
"...."
"အင္း....အာ့ဆို ဒါပဲ "
ရီေပၚလဲ ျခံထဲ phoneေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္ႂကီးရဲ႕ အေပၚတက္ တစ္ေယာက္ေသာသူ ရိွရာသိူ႔ ဦးတည္လာခ့ဲေတာ့သည္.....
#################
"အ! ကြၽတ္..."
ေခါင္းက အနာရဲ႕ နာက်င္မႈန႔ဲအတူ....ႏိႈးလာတ့ဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔....
မရင္းႏွီးတ့ဲ ေနရာတစ္ခုကို မ်က္လုံး ေ၀့ၾကည့္လိုက္ၿပီး...
"ငါဘယ္ကို ေရာက္ေနတာလဲ....ေဆး႐ုံလဲ မဟုတ္ပါဘူး.....ဟိုလူႀကီးေတြ ဖမ္းသြားတာပဲ ငါ့ကို ဘာလိူ႔ မေသ ေသးတာလဲ....ဒါမွ မဟုတ္ အခုငါ သရဲ ျဖစ္ေနၿပီလား....မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး....ငါသိတာက ေနာက္ဆုံး သစ္ပင္ကို ကားန႔ဲ၀င္တိုက္လိုက္တာပဲ....ၿပီးေတာ့....ယား....မမွတ္မိေတာ့ဘူး.....အ! ေခါင္းကလဲ နာလိုက္တာ..."
ေ႐ွာင္းက်န္႔ တစ္ေယာက္ ဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲ မသိတာန႔ဲ အခန္းတံခါး ရိွရာသိူ႔ သြားလိုက္သည္....ဖြင့္မရေသာ တံခါးေၾကာင့္ စိတ္တိုလာၿပီး....ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟုဆိုကာ အနီးက ကြၽန္းထိုင္ခုံ တစ္လုံးကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး....တံခါး ျဖတ္ရန္သာ ႂကံလိုက္ေတာ့သည္....
"မဆိုးဘူး....ဒီထိုင္ခုံန႔ဲ ျဖတ္ရမယ္.."
"ယား..."
"ခ်ပ္!..."
အားပါပါ ႐ိုက္ခ်က္န႔ဲ ႐ိုက္ဖို႔ ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္ ႐ုတ္တရက္ ပြင့္လာေသာ တံခါးေၾကာင့္ ခုံကိုင္ထားတ့ဲလက္ကို ေလေပၚမွာပဲ ရပ္တန္႔႔ထားလိုက္ေတာ့သည္....
YOU ARE READING
အမုန္းၿမိဳ႕သို႔ လက္တစ္ကမ္းအလို 💗
Fanfictionမင္းက ငါ့ရဲ႕ ကြၽန္ေခြး အဆင့္ပဲ Xiao Zhan.... #Wang Yi Bo# မင္းရဲ႕ခြင့္လႊတ္မႈ့ ရမယ္ဆိုရင္ ငါ့ကိုယ္ငါ စေတးရလဲ ျဖစ္တယ္.... #Xiao Zhan# (For both Zawgyi and Unicode)
