Ablaze • MYG

- - Bölüm 2 - -

• Choi Ye Na •

Bakışlarım aynadaki yüzüme kaydı.Gözlerimin altındaki morluklar,kuruyan dudaklarım,birbirine girmiş kısa saçlarım...Tam anlamıyla korkunç görünüyordum.

Yutkundum o an.Korkunç görünüyordum.

Başımı sağ sola salladım.

Ben bu değildim.Kesinlikle değildim.Aynadaki kadın bana uzaktan yakından benzemiyordu ama bendim işte.Bir şekilde bendim.

Derin bir nefes aldım ve yüzümü yıkayarak kendime gelmeye çalıştım.Önümdeki makyaj malzemelerini alarak yüzüme sürmeye başladım.

Aslında bunlarla pek uğraşmak istemiyordum ama kimsenin beni az önceki benle görmelerini istemiyordum.Yaptıklarının eserini bu şekilde görüp sevinmelerini istemiyordum.

Yüzümde neredeyse hiç sivilce olmadığından fondotene gerek duymadan eyliner,rimel ve hafif bir ruj ile işimi tamamladım.Gözlerimin altını kapatmam gerekmişti.

Üzerime de siyah kot pantolonumu,gri kısa ve dar buluzumu giyerek botlarımı da ayağıma geçirdim.Üzerime siyah deri ceketimi de aldıktan sonra hazırdım.

Şu hayattaki beni yormayan,üzmeyen,kırmayıp dökemeyen,tek değer verdiğim ve tek değer gördüğüm insanın yanına gitmek için evden çıktığımda derin bir nefes almıştım.

Önce otobüs durağına ardından da buluşucağımız resterona ulaştım.Bakışlarım yüksek binaya çevrildiğinde nefesimi vermiştim.Neden bu kadar yüksek bir yerde buluşalım demişti ki anlamıyordum.

Yavaşça binaya girdim ve güvenlikleri geçerek asansöre ilerledim.Birkaç dakika beklediğim asansör içinde birkaç kişi ile geldiğinde beklemeden içeriye girdim.Teras katına daha 30 kat vardı ve anlaşılan bekleyecektim.

Yaklaşık beş kat kadar sonra içerideki üç kişi indi ve bu sefer içeriye baştan aşağıya siyahlara bürünmüş bir adam girdi.Fazla uzun değildi ama benden uzun olduğu kesindi.Abartıli bir vücudu da yoktu.İnce sayılırdı ama bu incelik yakışmıştı sanki ona.

Garip bir tipti.Pek umursamamaya çalışarak önüme döndüm.Asansörde sadece ikimiz vardık.

Tam bir kat sonra birden duran asansör ve içerisinin karanlık olması ile duraksadım.

Asansörde mi kalmıştık?

Sanırım kalmıştık.

"Neden durdu?"dedim kendime engel olamayarak.Cevabını biliyordum ama yine de sormak istemiştim.

"Asansörde kaldık büyük ihtimal."

Onun,ondan beklemediğim tondaki sesi beni şaşırtmıştı.Farklı ama güzel bir ses tonu vardı.

Gözlerimi devirip nefesimı bıraktım."Tam da sırası"

"Bir yere mi yetişmeniz gerekiyordu?"

Bakışlarım yan tarafıma kaydı.Onu karanlıktan göremiyordum ama nerede oluduğunu biliyordum.Tam yanımda duruyordu.

"Arkadaşımla buluşacaktım."

Onaylar gibi bir mırıltı çıkardı.Dakikalar sonra dayanamayıp kendimi yere bıraktım.Sırtımdaki çantamı da yanıma alarak asansörün duvarına yaslandığımda dakikalar sonra o da benim gibi yere oturup sırtını duvara yasladı.Omzu omzuma değiyordu artık.

Bir on dakika kadar hiçbir şey konuşmadan öylece durduğumuzda sıkıldığımı hissettim.Anladığım  kadarıyla konuşkan bir tip değildi.Ben ise konuşurdum.Tabii yerine göre.Şu an da sıkılmıştım ve bence gayet yeriydi.

"Adın ne?"

Sanki bu soruyu sormamı bekliyormuş gibi anında cevap verdi.

"Yoongi.Min Yoongi."