güneşin tepemizden ayrılmadığı sabahlar
anneler çocuklarının karnını doyurur
babalar köşe başına kurulur gazetesini okur
veya ben böyle ümit ederim
hep böyle mutlu aile tablolarını
ince bir kalemle özenle çizerim
ben hiç ümitsizliğe kapılmadım
çünkü değerli anılar biriktirdiğim şu yıllarımı
ölümü beklemeden yaşadım
senin aşklarında hep bir gidiş olur ya
kalan kişiler kuyruk yapar boğaz kenarına
benim sevişlerimde hep bir bekleyiş olur,
ruhuna bizim gibilerin
terk edilmişlik duygusu hakimdir
gözlerime değin terk edilmiş hissederim
benim sevişlerimde hep bir yalnızlık olur
gözlerim kurudur, yaş bulamazsın
akşama doğru ellerim güçsüzleşir
dudaklarım çatlar, dizlerim morarır
gözlerimden yalnızlık okunur
bazen ise sessizlik sarar
evden atılmış koca bir oğlan çocuğu tanırım on üç yaşında
hani senin omzumda ağlayışların vardır ya
o vakit alır kaçırırım masum çocuğu
senin üzüntülerinde hep bir aldatış olur
bizim gibilerin ise gülüşleri acılı olur
söylemiş miydim sahi,
sensiz yürüyüşlerim vardır benim geceleyin
beş on dakika dertleşirim bir adamla,
kendisi evli barklı
çocuklarını tanırım, başlarını okşarım
o şimdi yirmi yedi yaşında
senin aşklarında hep bir gidiş olur ya,
kalanlar sessizce yürür bir kişi ona gülümseyene dek
bu bir çocuk olur bir umut yahut
ağında asılı kalmış örümcek
15 aralık, 2019
rly
