Karanlık Dolu Geceler

4.Bölüm

Sabah gözlerimi aşağıdan gelen gülüşmelerle açmıştım. Sinirle yataktan kalktım. Yarı uyanık şekilde odamdan çıktım.

"Deniz noluyor sabah sabah?!"

Gözlerimi ovuşturarak yürürken biran da bir direğe çarpmam bir oldu. Bir dakika, salak yaprak evde direğin ne işi var? Gözlerimi yavaşça açtığımda o sarı adamı görmem bir oldu. Bunun ne işi vardı burda?!

Deniz, "günaydın abla"

Yaprak, "senin ne işin var be benim evimde?!"

Barış, "sakin ol küçük"

Yaprak, "küçük kadar başına taş düşsün inşallah!"

Yüzüme doğru eğildi çapkınca gülerek,
"Sen düşeceksen sıkıntı yok" dedi ve göz kırptı. Ama sen bu kadar yakınımda olursan ben sana kızamam ki...

Geri dikleştirdi vücudunu ben de tekrardan dünyaya dönmüştüm.

Yaprak, "Deniz sen birkaç dakika gitsene ablacım, bir şey konuşmam lazım da."

Deniz başını salladı ve odasına girip kapısını kapattı. Ben ise sinirle sarı kafaya döndüm.

"Evimde ne işin var? Nasıl buldun burayı?"

"Güzel soru ikiside. İstediğimizden başlayabiliyor muyuz?"

"Ya sabır, ya oğlum sen niye peşimdesin benim?! İşin gücün mü yok benle uğraşıyorsun?"

"İşim sen olduğun için..."

...

Yaprak, "kapıyı kimseye açmıyorsun, tamam mı?"

Deniz, "abla ben çocuk muyum? Saçma sapan şeyler"

Yaprak, "iyi be tamam, kimseye iyilikte yaramıyor."

Kapıyı çarpıp çıktım. Kapının önünde ise beni sırıtarak bekleyen bir sarı kafa vardı. Yanına gittim.

"Hadi artık derdin neyse söyle"

"Kuru kuru mu Sohbet edicez? Ben daha Farklı hayal etmiştim ama."

"Bak bana geliyorlar! Ya daha adını bile bilmiyorum, yemeğe mi çıkıcam bir de?"

"İsmim çok mu önemli senin için küçük?"

Sorduğu soru karşısında bir an afalladım. Bunu söylemiştim ama gerçektende önemli miydi? Yoksa gizemli olduğu için mi ona karşı koyamıyor, merak ediyor, ilgi duyuyordum? Bu düşünceleri de bölen ise dudağıma deyen bal tadında olan dudaklardı...

Yeni bölüm geldi sonunda kuşlar! Nasıldı sizce? 🖤 (kısaydı biliyorum, yüzüme vurmayın😔)