Heart and Seoul [Completed]

Chapter 10: Farewell

Yana.

Seol Geun is infront of me and I don't know what to do. For seconds, nakatingin lang kami sa isa't isa at walang kumikibo sa aming dalawa. Di ko alam kung magsasalita ba dapat ako. I'm in panic right now and this guy infront of me is just staring at me as if he's examining my whole face.

Why is he so chill? Nahihiya ako sa mga titig niya. Obvious ba sa kanya na kinakabahan ako as of the moment?

"Hi," he greeted me casually.

"Hi," I greeted back. I'm actually amazed na hindi ako nag-stutter. My heart is beating too fast. Sana hindi pula yung buong mukha ko. Nakakahiya sa kanya 'pag nagkataon.

He took a few steps forward kaya lumapit kami ngayon sa isa't isa. Kung lalapit pa siya lalo, I bet baka marinig na niya yung mas lumalakas na heartbeat ko.

Bakit ba ayaw nito kumalma?

"Are you okay?" tanong niya bigla sa akin. Sa totoo lang, nagulat ako sa tanong niya. Why would he ask if I'm okay? Well, finding out that my friend is a "star" is a real shock for me. Eh kung ganon, I'm definitely not okay.

"I'm fine," but yeah, I lied. Nakakahiya naman 'pag nalaman niya pa ang mga kadramahan ko sa buhay. So I'm gonna act like nothing happened.

"You're not experiencing a hangover now, are you?" he asked.

What?

Bakit alam niya yon? Teka nga lang. Is he actually aware that I drank last night...? Paano niya nalaman?

Nakita niya ba ako kagabi? May nakakahiya ba akong ginawa sa harap niya? Nakakainis naman, hindi ko maalala!

"You don't remember?" he asked again. Umiling ako. Tumaas na talaga ang level ng curiosity ko. What exactly did happen last night?

Base sa expression ko ngayon, alam kong alam niyang hindi ko matandaan yung mga nangyari kahapon. He grinned. Nakakaasar siya. Halatang inaasar niya ako.

"Please tell me what I did last night," sabi ko.

"You drank last night." Yun lang ang sinabi niya. May pagka-pilosopo din eh, no? Kung isa lang siya sa mga super close friends ko, binatukan ko na 'to.

"Please," I pleaded. I'm really desperate right now. Mababaliw na ata ako kakaisip kung wala pang magsasabi sa akin.

"I'll tell you if you'll grant me a favor," sabi niya.

"What is it?"

He flashed his big smile. Uh oh. I know that smile. Hindi ko alam kung matutuwa ako sa hihingin niyang pabor sa akin eh.

"Go out with me today."

🍃🍂🍃

I wondered how cool the view would be kung sakaling pumunta kami sa kung nasaan kami ngayon ng gabi. Nasa isang resto kami by the river dahil nagpumilit siyang lumabas kami para bilhan ako ng lunch. Tapos na kaming kumain at nakatayo na lang kami by the railings. Sobrang ganda ng view dito. Nakakakalma.

"Is it okay for you to be seen in public like this?" tanong ko sa kanya. Kahit nakasuot na siya ng hoodie at mask, nagwoworry pa rin ako dahil baka may makakilala sa kanya at makitang kasama niya ako.

As if naman nagdadate kami ngayon pero, alam niyo na, mabilis kasi mag-assume ang mga tao. Baka nga mamaya pati ako sumikat ng di oras kapag nakita kami, eh. Medyo na-foresee ko na 'to kanina pa kaya pati ako eh nag-sumbrero na rin.

"It's fine. A lot of people still don't know me. It's alright," he assured me.

"I still can't believe what happened though. Is this real?" Tanong ko sa kanya. Just the thought of him being a celebrity is making me think na panaginip lang lahat ng 'to.