HER POV
haaaaaaay, nakakapagod...
dami dami pang dapat gawin! tsk.
"ano po mga gagawin natin?" tanong ko... haggard na naman kasi, nakakapagod.
araw-araw na lang ganito.
"uhm, may assignment tayo sa bio, algeb. at geom. tapos yung pinagagawa ni sir sa research, tsaka may tula ka na sa fil.?" whuuuuuuut?! yan LANG?? ang gagawin? ang dami, isa lang solusyon diyan! wag matulog!
ang dami! di na naman ba ako matutulog neto?! tungunu naman oh!?
"ay shoot! yung tula pala noh?" tsk. as in di pa ako makapagsimula.
INSPIRASYON! kailangan kita! huhu. ano ba kasi magandang gawan ng tula?! aist.
sulat.tapon.sulat.tapon
yan lang pinaggagagawa ko buong gabi.
uwaaaaaaah T.T
inspirasyon?! asan ka kapag kailangan kita huh??
tsk.
nakakaantok na tuloy, umuulan pa kasi.
-_-
paano na ako niyan bukas? tsk.
_____________________________________________________________________________
*kinabukasan*
busy na sila magsaulo. ako?
haha! excuse me, saulado ko na :D
magaling ako eh! :P
"okay class, sino gusto mauna? ang hindi makapagtula ngayon, pwede pagkatapos ng p.t nalang, itaas ang kamay ng mgvovoluteer."
ilan ang nagtaas?
WALA.
haha ganyan kami.
pero, isa-isa nang nagsisilakasan ang loob nila, at nagtaas ng kamay upang magvolunteer.
wow ha! at tumaas siya!
pagkatapos ng dalawa kong kaklase...
"oh ikaw!" sabay tawag sa kanya ni ma'am...
tumayo siya sa unahan at...
BINABASA MO ANG
obvious
Roman pour Adolescentspaano kung mahulog ka sa taong di mo inaakala? yung tao na, wala lang sa'yo noon... ngayon pala ay mamahalin mo... yung taong kaibigan lang ang turing mo...sa isang iglap, mag-iiba ang lahat... and moment will come, everthing will be 'obvious' :)
