HIS POV
ilang araw na rin, mula nung sinabi ko sa kanya kung ano ang mga iniisip ko..
ayos lang din yung pakikitungo namin sa isa't isa.
pero, sa mga araw na lumipas, may mga bagay na nag-iba
pati dito -----> <3..
nagbago rin..
ang gulo. magulo pa rin...
pero, sa tingin ko, sa mga oras na 'to, ayos na ang lahat.
malinaw na sa akin..
na "oo" basta. yun na. OO.
paano niya kaya malalaman?
paano ko ipapaalam...
sa ngayon, ako muna makakaalam tungkol dito.
so, ayun nagpaturo na naman sa geometry, maglolong test na naman kasi..
"ui, pano to? di ko gets... uwaaaaah" 'to talaga ang ingay-ingay. sanay na rin naman kami diyan. pero mabahala ka pagnanahimik yan.
"yan? di ba tinuro ko na yan?" makakalimutin ehh.
"tinuro mo na ba? ay sorry, di ko matandaan, ulitin mo na please?...." ano pa ba magagawa ko? syempre uulitin ko yan para sa'yo.
"okay, ganito yan...." kaya inulit ko na naman ang lahat, pero... ayos lang, kung para sa kanya naman. :)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ang hiraaaap!"
"huh? ano to?"
"urgh. nakalimutan ko!"
"panu ba kunin yung X pagganito?"
"yung... yung.. argh!"
"X na naman?"
"ano ba yaaan?"
"uwaaah X is equal to, ano ba?"
"shemaaaaay! ano ba 'to? di ba pagmay transversal ano?"
dinig na dinig ko ang boses niya.
puro reklamo eh... tinuruan ko naman siya kanina, buti na lang nasa labas si mam at 'di marinig ang mga pagrereklamo niya, kundi lagot siya..
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
uwaaaaaah...uwaaaaaaah...
hala! umiyak na! ano bang nangyari dun?
"di ko natapos... uwaaaaaaaaaaaaaaaah" haaaay yun lang pala, tsk. kailangan pa talagang umiyak eh... mga babae talaga. panu ba to patahanin?
"uy tahan na... halos lahat naman tayo di natapos yung test eh" wala akong maisip pasensya haha :D
ang hirap niya patahanin, PROMISE.
makalipas ang 20927358639106253928530 taon, tumahan din...
di joke lang, mabuti na lang at tumigil na siya sa kakaiyak.
ang hirap pala makita siyang umiiyak...
last time na nakita ko siya, parang wala lang, pero ngayon, ang hirap hirap.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
siguro, eto na yung oras na ibinigay ni Lord para masabi ko sa kanya ang totoo...
nakasanday siya sa poste at ako? isang metro ang layo ko sa kanya... bawat segundo, sinisigurado ko na lumalapit ako sa kanya...
hanggang sa, andito na nga ako, sa tabi niya... ganito pala pag katabi mo na siya, parang may karera ng kabayo dito sa loob ko...
idadaan ko nalang sa kanta, sana marinig niya, matutulog daw kasi siya, sumandal nalang ako sa likod niya at nagsimulang kumanta..
" I wasn't perfect, I've done a lot of stupid things... still no angel. I wasn't looking for forgiveness...I wasn't laid up by my pride, just shocked by her attention...did someone signed me up for love? I didn't want it, but now i can't live without her..."
sana naman ngayon alam niya na...
BINABASA MO ANG
obvious
Novela Juvenilpaano kung mahulog ka sa taong di mo inaakala? yung tao na, wala lang sa'yo noon... ngayon pala ay mamahalin mo... yung taong kaibigan lang ang turing mo...sa isang iglap, mag-iiba ang lahat... and moment will come, everthing will be 'obvious' :)
