tatuaże

22/11/19

czuję
jakbym wisiał w powietrzu,
w jakimś
nieopisanym dotychczas stanie.
jest tak źle,
a mam tak bardzo wyjebane.

wiem, to dziwne,
gdy słucham w kółko i w kółko,
od godziny,
tej samej nuty jadąc tramwajem.
dobrze mi,
ale pustka wylewa mi się przez dziurę
w sercu.

wypożyczyłem "zbrodnie i karę".
śmierć.
fajny motyw w sumie, prawda?
niestety...
tak naprawdę przeczytałem tylko
streszczenie, ale
szczegółowe (nawet z opracowaniem).

mam dosyć.
mam dosyć ciągłego myślenia
o tobie,
o nich wszystkich i o mnie w dodatku.

posiedzę tu.
może dojadę na pętlę i zorientuję się,
że trzeba wstać
i iść dalej przed siebie ku wiecznemu
zmęczeniu?