İki Kardeş Tek Hayat

Bir Başına Kalan Seren

SENE 2003
Şehire yerleşmiştik babamın maddi durumundan dolayı  küçük 2 odalı bı evde çekirdek ailemle beraber kalıyorduk. Tomton nenem,sinirli dedem ve iki yakası bir araya gelmeyen babam işte benim çekirdek ailem buydu. Artık 6 yaşındaydım.Okula gidebilecek kadar  büyümüştüm kendi ayaklarımın üzerinde durabilecegimi zannediyorum ki yanılmışım. Günlerden pazartesi nenem benim mavi önlüğümü ütüleyip giydirmişti,saçlarımı toparlayip sımsıkı bağlamış ve sırtıma çantayı takmıştı  bile.Diz çöküp ellerimden tuttu ve
-"sen artık kocaman bı kız oldun ", demiş ve gülümsemişti. İlk defa okula gideceğim için çok heyecanlıydım en sevdiğim kırmızı ayakkabımı bile ters giymiştim. Nenemin elimden tutup okul yolunda ilerlemeye başladık. İlk defa nenemden ayrı kalacaktım. Okulun kapısından girmiştik ve bakımdığım bütün çocuklar annellerinin ellerinden tutuyorlardı ben ise nenemin bu yüzden dolayı yüzümden tebessümü hiç eksik etmemiştim. Sınıfım 1/B sıra arkadaşım ise rabia'ydı. Onunla yeni tanışmıştık . Öğretmenimiz bizi okula, sınıfa ve kendine alıştırmaya  çalışırken bir anda bir ses yükseldi  sonra bir tane daha aradan çok geçmeden sınıfın yarısı "Annemi istiyorum" diye ağlamaya başladı. Masum bir şekilde onların yüzüne bakarken ben daha annenin ne olduğunu bile bilmezkken "ANNE" diye ağlayamamıştım çünkü benim bir annem yoktu ve hiç bir zaman olmayacaktı.

SENE 2017
Aradan uzun yıllar geçmişti nenem vefat etmeden önce vasiyet olarak küçük bı sandık bırakmıştı ve bu sandığı 12 sene sonra açmamı istemişti neden böyle bı vasiyette bulundu hiç bilmiyorum. Nenemin vefatından sonra zor toparlanmıştım. Ardından dedem ve en son olarak iki sene önce babamı kalp krizinden kaybetmiştim. Kocaman dünyada tek başına yaşamak zor olsa da başarmıştım. Üniversiteyi okumak üzere Rizeye yerleştim. Akçaabat Üniversitesi biyolok bölümünü kazanmıştım . Okul başlamadan 3 ay önce gitmiştim Rize'ye gezdim, dolaştım gökyüzüne baktım huzur  toprağına baktım yalnızlık, ilk defa denize bakacaktim fakat bu son bakışım olamayacaktı ....