She Just Cant Say I Love You - (COMPLETED)

chapter 47 - the Last Chapter.. *revised*

---------

bago ang last chapter, magau-author’s note muna ko. Hehe.. :D

Alam kong ang konti ng bumabasa nito,at hindi naman kagandahan.. pero nagpapasalamat pa din ako sa mga readers na yun, kasi sinubaybayan nyo pa din ang She Just Can’t Say I Love You..  ang story ko na bunga ng walang magawa nung summer vacation at ngayon lang natapos.. may time na tinamad na kong tapusin to, dahil ni isa, walang nagbabasa.. pero nung dumating ang mga DEMAND-ers jan – at alam nyu na kung sino kayo – ay muling namotivate akong isulat to.. xD

Haha.. kesyo magUD na daw ako kasi bitin, tas may mga nagsasabi na maganda naman daw yung story na to kaya tapusin ko na, and such.. at natuwa naman ako dun..

Muli, thank you sa inyo.. :D

Comment and vote naman jan.. ok na sakin yun.. :D

PABASA DIN PO AKO NUN ON-GOING STORY KO.. "FALE-ALARM", MADE-DEDIC AKO.. MESSAGE ME NLNG PO.. :D

Ok, masyado ng mahaba.. pasensya na po..eto na! ENJOY!

 P.S.. dedicated to TROGANDZ.. labyou mga tol! :D

--------

Chapter 47 – the last chapter

=ella’s POV=

“anong nangyari?? Anong nangyari??

“huminahon ka ella!”

“No.. NO!! HUH??!! Pero—KKIIIEEEEEELLLLLLLLLL!!!!!!!”

---------

6 years ago…

Six years ago, was my worst nightmare in my life. It was like a nightmare which happened to reality. Last six years, I experienced the whole thing. Happiness, sadness.. to be inlove with the person who can’t love me back, to be loved by the person whom I loved with.. the heartaches, confussions, depressions, enemies.. everything..

And with that, mas lalo akong namulat sa tunay na buhay. Mas lalo akong nagpakatatag pagkatapos ng mga iyon. Nakayanan kong lagpasan ang mga pagsubok na dumating sa akin ng ako lang mag-isa..

Ako lang mag-isa..

Hanggang sa dumating ang panahon na, nandyan na siya. dumating na siya..tinulungan nya ako sa mga bagay na iyon.. minahal nya ako na parang parte na ko ng buhay nya. Pinaranas nya sa akin ang pakiramdam na ganun pala kasarap ang magmahal at mahalin ka.

Naging kampante ako na ganun lang araw-araw yung mararamdaman ko. Akala ko, kapag nanjan na siya, hindi ako masasaktan.. hindi ako mahihirapan.. hindi ako maiiwan..

Sabi nila madami daw ang namamatay sa akala. Mabuti na nga lang at hindi ako namatay.. dahil umasa ako sa akalang iyon.. mali pala ang lahat..

Sa pag-ibig, mararanasan pala ang lahat ng sakit.

Pero ang pinaka masakit sa lahat, ay yung maiwan ka lalo na’t alam mong mahal nyo pa ang isa’t isa.  masakit maiwan nang alam mo pang may paraan, pero hindi mo iyon magawa dahil sa isang sitwasyon na nakapagpabago ng buhay mo..

Ang dami kong regrets.. may mga gusto pa kong sabihin sa kanya, pero hindi ko na nagawa dahil…

Wala na siya.. :(

I hate regretions..

Hindi na pwede ibalik ang lahat..

I touched the gravestone in front of me. I traced each letter of the name that engraved on that stone.

Siya ang taong nagturo sa akin kung paano ko kayanin ang mga problemang kinaharap ko. Siya ang nagturo sa akin kung paano maging isang karapat-dapat na tao. Kung paano humarap sa totoong buhay..