natatawa ako kasi nagbabasa pala si michael.. haha.. slamat gelo!
Chapter 23
=ella’s POV=
Johan and maine: You said it again, my hearts emotions.. (you said it again) every words feels like a shooting star.. watching the shadows burning in the the dark, and i-i-i-I’m inlove, and i-i-i-I’m terrified.. for the first time, and the last time in my only.. liiffee.. liiffeee.. liiffeee.. and my on..ly.. life..
“PERFECT!! BRAVO! BRAVO!”
Nagulantang na lang ako dun sa kinauupuan ko dahil sa pagsigaw ng prof namin.. tama nga naman.. perfect yung pagkakakanta nila Johan and maine dun sa terrified.. ipeperform kasi nila yun eh..
Their currently rehearsing their piece on our Christmas party 2 weeks from now.. and yes, mga singers yan.. actually, si sharmaine lang talaga yung akala kong kakanta sa party namin eh.. nagulat na lang ako nung nagpa-audition yung prof.ko.. ang nakuha nila ay si Johan..
Nung una, ayaw ko maniwala eh.. kasi, hindi naman halata sa itsura ni Johan.. pero, nung narinig ko ngayon.. grabe, hands down ako.. bagay na bagay silang dalawa ni sharmaine.. sana meron din akong ganung boses.. T.T
Napapalakpak na lang ako dun sa tabi, dahil ako yung kasama ni sharmaine dito sa rehearsal room.. pinag-break muna sila ng prof.namin at pumunta naman sa tabi ko si sharmaine..
“ok lang ba, ella? Nagmimix ba yung boses namin?”
“ay! oo teh..ganda pala ng boses nung lokong yun..”
“nagulat nga din ako eh.. tapos..ang galing pa nung facial expression nya.. naniniwala tuloy ako sa kanta.. haha”
“sus! Gusto mo naman..”
“nung una, sis.. ayaw ko talaga.. pero, ewan! Kinikilig ako eh..”
“buti ka pa.. aigoo~~”
“yan ka na naman eh..tumigil ka nga..”
“eh kasi naman! Hays..”
“mag-coffee ka na lang dun.. may bagong pakulo na naman daw yung café’ dun sa tapat eh..”
“ayoko, wala akong kasama.. alangan namang kausapin ko yung bagong pakulo na sinasabi mo”
“edi si kiel, ayain mo..”
AAYYYYY?! Kaya nga sinamahan siya dito, at dito na lang muna tumambay sa room na to para nga maiwasan ko yun eh, yun pa aayain ko.. ni kanina nga nagkita kami eh.. di man lang ako binati.. umiwas pa talaga siya sa akin.. di ko alam kung galit o hindi eh.. ewan!! >_<
Yun yung ikinakatakot ko eh.. hindi pa malinaw yun ha.. ganito na nangyari.. sabi ko na eh, maaaring may madagdagan, maaaring may mawala.. at tingin kong nadagdagan yung awkwardness namin, at nawala naman yung sweetness nya sa akin.. :(
“ang lalim ng iniisip.. di ko mahukay!”
“with matching siko pa talaga? Alam mo, laki na ng impluwensya sayo nyang Johan na yan eh.. bumalik na nga kayo sa sarili nyong kwento..”
“teka lang.. eto naman.. *tingin sa pinto* ay! speaking..”
Tumahimik na kami nun dahil papunta na si Johan sa pwesto namin.. na kasama si Kiel.. ok, ang awkward.. di ako makatingin sa kanya, at sya ganun din.. bakit kami naging ganitooooo.. T.T
“hi mommy sharmaine koooo.. hi, ella!
“HOY JOHAN XANDREI! Mommy ka jan?! ipalo ko sayo tong mic eh..” – sharmaine
“hehe.. daddy mo naman ako ha..”
“ISA!!!!” – sharmaine
“joke lang po..” – Johan
BINABASA MO ANG
She Just Cant Say I Love You - (COMPLETED)
Fiksi Remaja[currently revising] SOULMATES but not DESTINED.. is that so?? xD -Ella Lee-Sebastian.. <3
