One-Shot Stories: Chaotic Universe

Too Late

"I'm breaking up with you." Nangangatal ko sabi sa kanya, sa iisang lalaki na tangi kong minahal.

"No! No! Please, baby... please." lumuhod siya sa harap ko at pilit na nagmamakaawa.

"A-Ayoko na, Laurence. Hindi ka ba... makaintindi?!"

"Mahal mo 'ko diba? Sabi mo sa 'kin... mahal na mahal na mahal mo ako, Iris..."

Mariin akong napapikit. Nangangatog na ang aking katawan at bahagya akong nanghina sa mga sinabi niya. Hindi pwede... hindi pwede.

"Tumayo ka dyan, Laurence," mariin kong sabi sa kanya.

"Baby, what happened? Why are you breaking up with me? I love you, Iris. Ikaw lang ang babaeng pakakasalan ko."

Hindi ko na matiis ang sarili ko at malakas ko siyang nasampal. Naramdaman ko ang nag uunahang luha sa aking mga mata. Tahimik siyang napayuko, nakaluhod pa rin sa tapat ko, hawak hawak ang aking mga paa.

I can't believe this! Hindi kami pwedeng dalawa. I was bound to marry someone else. I already agreed to my father. I can't disobey my father. Dahil sa oras na umayaw ako, sisiguraduhin niyang masisira ang buhay ko, and he will kill him, My Laurence...

"I'm sorry, Laurence. H-Hindi kita mahal, hindi kita m-mina...hal."

Tinalikuran ko na siya at mabilis na naglakad. Hindi pa man nakakalayo nang bigla niya akong tawagin.

"Iris!" he shouted.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad nang hindi siya nililingon. You can do it, Iris.

"I love you, Iris."

Turning my back to the man I love the most was very painful for me. My mom, died after she gave birth to me. I grew up with my dad. He raised me well, but I don't like him.

Laurence was my only boyfriend. Malaki ang respeto niya sa akin. Hindi niya ako kayang hawakan hanggat hindi ko siya sinasagot. Gwapo siya at maraming nagkakandarapang babae sa kaniya. Ngunit ako lang ang tanging babae na minahal niya. Nabighani siya sa kagandahan ko.

Today is our fifth anniversary. I love him and he's the only man for me. But I need to break up with him. Para mabuhay siya, at para mapagpatuloy ko ang pag aaral ko para maging doctor.

Binuksan ko na ang pintuan ng aking sasakyan at tahimik akong nagmaneho papunta sa high-end na restaurant kung saan nag aantay si Daddy. I will finally meet my fiance.

I know that my choice is right. I did it to protect him. Mas gugustuhin kong sumaya siya sa iba, kesa ipapatay siya ng aking ama. No, please. Just forget it, Iris.

I dialed my friends number. Sinabi kong nagtagumpay na ako sa pakikipaghiwalay kay Laurence. Mag se-set ako ng blind date para sa kanilang dalawa. Rica, my friend, will love that.

Bumaba na ako at pumasok na sa restaurant. Sinalubong ako ng isang waiter na mukhang kanina pa ako inaabangan.

"This way, ma'am," he guided me the way.

Paniguradong ako ang pinag uusapan ng dalawang... matanda? I've never met my fiance. Malay ko ba kung mas matanda pa siya sa Tatay ko. Will my Dad let me marry sixty years old man?

Thinking of that makes me wanna puke. I mean, parang pinakasalan ko na ang lolo ko. Pero kung si Dad naman ang magdedesisyon, wala na akong magagawa pa. Para akong nakakulong habang sakal sakal niya sa leeg.

If I would be given a chance to have a freedom, I will definitely grab that chance without hesitating.

Binuksan na ng waiter ang pintuan at sumalubong sa 'kin ang kanilang tawanan. Prenteng nakaupo si Dad habang kaharap ang matand--- I thought he was a sixty years old man?!