Lintik na LIGA

Kabanata 9: Blue Raven

Wynwyn's POV

Tingin sa kaliwa... Tingin sa kanan... Tingin ulit sa kaliwa... Tingin ulit sa kanan... Hakbang paatras... Hakbang paabante... Hakbang paatras... Lakad papalayo... Lakad pabalik.

Argh! Paano ba 'to? Anong gagawin ko dito? Tatambay? Audience? Cheerer? Ano!? Sana pala hindi na lang ako pumunta pa rito. Sayang 'yung oras ko! Edi sana na-e-enjoy ko pa 'yung lamig ng aircon sa mall kung tinuloy na lang namin ni ate ang gala namin ngayon.

Where's exactly am I? What's place is this? What am I doing here?

Nandito lang naman ako sa tinatawag nilang One Arena Cainta. It's not that big arena like Philippine Arena in Bulacan, Araneta Coliseum in Manila, and Antipolo Ynares in—well, stated the obvious but its quite big enough, though. Reason? Dito lang naman napagkasunduan ng aking teammates na mag-practice for the game.

Those Blue Ravens.

Yes. Unfortunately, I'm not in Green Slytherin. Nang hindi namin nakita kahapon ang pangalan ko sa team nila Bethel, nanlumo na agad ako. Ibig sabihin lang nun ay hindi ko sila kakampi. And when Adam saw my name, my full name rather, written under Blue Raven's members list, I really wanted to back out. Why not? Eric Madrigal's name written on that was enough reason, a very childish one that I can't ditch this practice because of what Bethel told me.

You're safe with Ryan Delos Reyes, Eric's friend, buddy, tropa in life. Nakalista rin kasi ang pangalang iyon under team Blue. 'Yun pala ang isa sa mga pangalang isinisigaw ng mga tao kahapon. Sabi niya, kung si Adam daw ay laging nakaka-team si ate, siya naman daw ay si Ryan. Silang dalawa raw ang pinaka-magkakompetensya sa LIGA. Basta ba makasama mo lang ang isa sa kanila sa team ay siguradong diretso na sa championship game.

But ate never failed them, specially her team. As much as Ryan do his best to win against her, ate didn't give any ways. Kaya ang resulta, bukod sa team niya ang laging panalo, she's a title holder as Most Valuable Player for five consecutive years. And Ryan's team had been always a shadow to my ate's greatness and legends.

Nagtaka pa nga ako kung anong ikakapalagay ng loob ko sa sinabi niya kahapon kung puro hindi magagandang bagay tungkol sa kaniya ang kinuwento niya sa akin. Paano ako magtitiwala sa lalaking 'yun kung kapatid pa mismo ng katunggali niya taun-taon ang magiging miyembro niya? And worst, vice versa? Baka nga sa akin niya ibunton ang pagkamuhi niya sa ate ko lalo pa't hindi kataka-takang siya na agad ang i-a-appoint nilang leader sa team na ito.

But she assured me that Ryan's not a monster like everyone's telling. Hindi raw siya 'yung tipo ng tao na tulad ng iniisip ko ay mapaghinakit at mapaghiganti. Kung talo siya ay walang kaso sa kaniya. Mas gusto niya lang daw ang maglaro at ibigay ang best niya. The result is just a blessing for him. And that's what she noticed for being his leader twice.

That's why I'm still here. I trust Bethel's words, but I still doubt.

Muli ko pang tiningnan ang arena. Hindi ba sila nag-iisip ng matino? Masyadong malaking halaga ang igagastos para rentahan ito. Hindi lang siya basta isang covered court, it well built in cements and glass walls. It's like, pwede na ngang idaos rito ang JS Prom and Graduation Ceremony ng katabi niyang Highschool building.

Napabuga na lang ako ng hangin. I had no choice but to come inside. I checked my relos and it's already 3:24 in the afternoon. Alas-tres ang usapan pero dahil nagpakatunganga ako rito, I know that I will receive a punishment. That's a reminder from my teammates named Roda to our group chat. I don't know who made that but I'm glad that we have because I don't know who and where I will ask about my group. Bakit kasi hindi ko na lang agad hinanap kahapon ang team ko't hinayaan na lang ang dalawa kahapon. And where the hell they found my account? Required 'yun sa form na sinulatan namin nung nagpalista ako.