LEYDIM

08

"Al bakalım."
Babasının sesini duyunca bakışlarını odasının kapısına çevirdi. Yataktan doğrulup ayağa kalktı heycanla. Sabah kahvaltı da çok dil dökmesi ile zorla ikna etmişti babasını. Elini uzattıp alacakken şık takım giyen adam elini havaya kaldırdı. Babasının bu hareketiyle kaşlarını çattıp bakmaya başladı. Uyarı ve itiraz istemeyen otoriter sesiyle "bu son. Cidden son." dedi. Gözlerini devirip başıyla onayladı.
"Teşekkür ederim baba." sesi düz çıksada adam alışmıştı artık buna. Kızı böyle biriydi. Duygularını insanların gözlerine bakarak söyleyemezdi. Paketi alıp arkasını döndüğü sırada "seni seviyorum" diye mırıldandı.

   Yeni hattın gelmesini beklerken çok heycanlıydı. Şimdiyse mesaj atmak istemiyordu. Son konuşmasında ona sapık dediği için biraz üzülmüştü. Oysa kendisi onu merak edip takip etmişti. Okul çıkışı sarının onu takip etmesinden endişe ediyordu. Sürekli peşinde olduğu için de bir çok şeyini biliyordu. Biraz da merakı sağ olsun çoktan da fazla şey öğrenmişti. Belki de haklıydı. Şuan an olanları düşününce ona hak vermeye başlamıştı. Hep bir adım arkasından gidip en özel şeylerini bile öğrenmiş aile meselelerine bile karışmıştı. Cidden abartmıştı. Sıkıntıyla nefesini sesli şekilde dışarı verdi. Eline telefonunu alıp ezbere bildiği numarayı yazdı.

Aklına gelen ilk şeyi yazdı.

Siz:
Sen bir kibrit idin.

Siz:
Yandın bittin.

Siz:
Beni ışığına alıştırıp,

Siz:
Karanlığına terk ettin.

Bir kaç saniye beklesede beklediği mesaj gelmeyimce hayal kırıklığıyla tuşları kilitleyip telefonu bıraktı. Bir kaç dakika sonra bildirim sesiyle eş zamanlı eline aldı telefonu. Gelen bildirim ondan olmadığını görünce iyice canı sıkıldı. Belki görmemiştir' diye düşündü. Bir mesaj daha atmak geldi içinden.

Siz:
Yani neden gittin leydim?

Ekrandan gözlerini ayırmazken görüldü olduğunu görünce indeki sıkıntı uçuvermişti. Yazıyor yazısını görünce daha da heycanlanarak beklemeye başladı.

Alara:
2 gündür yazmayınca kurtuldum sanmıştım.

En azından yazdı. En azından cevap verdi." Düşünerek kendini motive etmeye çalıştı.

Siz:
Biraz ileri gittiğimi fark ettim.

Siz:
Bu yüzden biraz ara verecektim de

Alara:
De si?

Siz:
Ancak iki gün dayanabildim işte.

Aslında yalandı. İki gündür ne bir feka hesap bulabilmişti ne de hat. Fake hesabları arkadaşına açtırırdı. Nasıl olduysa babasının kulağına gitmiş babası da kesinlikle yasaklamış. Biliyordu ya arkadaşı o çenesini tutamayıp yumurtlamıştı.

Alara:
İleriye gittiğini anlaman sevindirdi.

Sanırım düzeltiyorum"

Alara:
Keşke konuşmak istemediğimi de anlasan.

İkinci mesajda tüm umutları yok olmuştu. İstemeye istemeye yazdı cevabı.

Siz:
Peki gidiyorum. En azından simdilik.

En doğrusu buydu ona göre artık. Onun karşısına çıkmaya cesareti yoktu ki. Çıksa da söylediği şeylerde duygularını ona anlatamayacaktı. Belki biraz zaman iyi gelirdi ona da.