Gökleri inletecek derecede yağan yağmur küçük köyümüzü bertaraf edebilir güçlükteydi. Şimşeklerin çıkardığı korkunç seslerle bedenim bir kez daha titrerken yersiz olan bu korkuma mâni olamamıştım. Bir süre gözlerim kapalı bir hâlde gök gürültüsünü v...
❝Bir resmin önünden geçip bakmakla o resmi kendi gözünde, hayallerinde şekillendirmekle bakmanın tek bir yanı olmadığının bir kanıtı değil midir? Seni gördüm sevgilim. Görmekten öte zihnime ve kalbime işledim o eşsiz suretini. Şimdi söyle bana, bakmakla görmek bir midir?
Sanırım sana hayranım. Ve bu beni öldürüyor.❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BULMADAN KAYBETMEK.
❝Hayat mucizelerle doludur derler. O mucizeler hep beklenmedik anlarda çıkar insanın karşısına. Bazen pişmanlık, bazen mutluluk bazen de hayat dersi verir. Sense sevgilim, sonum olmaya yeminlisin.❞
Kalbimde hüküm süren zamansız hisse ayak uyduramayan bedenim dengesini kaybedip ruhen yere düştüğünde; hissettiğim baskın duygu yalnızca belirsizlikti. Evet, tek hissettiğim duygu kocaman ve beni içine hapseden bir belirsizlikti. Nedendir bilmem ama gördüğüm o mavi gözler aklımı fazlasıyla karıştırmıştı. Bıraktığı etki kısacık olsada ona karşı duyduğum merakı kendi içimde bastıramamıştım çünkü o bana yabancı birine bakar gibi bakmamıştı. Onu tanıyor olma ihtimalim çok düşükken yüzünü tam olarak göremeyişim o ihtimali daha aza indiriyordu.
Kimdi o?
Başımı hızlıca iki yana doğru salladım.
Kendime gelmeli ve bir an önce toparlanmalıyım!
Bir yabancının bende bu denli etki bırakmasına asla izin vermemeliyim! "Toparlan artık." O anı zihnimden çıkarmak için kendime kızarken iç çekerek etrafı seyretmeye başladım. Yalnız başıma çeşmenin başında dururken çok geçmeden iki eli poşetlerle dolu koşarak yanıma gelen Jack'le hareketlendim. Sonunda ikisinden biri gelmişti! Jack poşetleri benim gibi yere bırakarak nefeslendiğinde başını kaldırarak ileriyi işaret etti. İşaret ettiği yere doğru baktığımda kimsecikleri görememiştim. "Sokağa çıkma yasağı verilmiş. Haberin var mıydı? Az daha gece nöbetçileri tarafından tutuklanacaktım."
Çeşmenin kenarına yeniden oturduğumda, "Benim de yeni haberim oldu. Neden birden yasak verildi ki?" diye sordum kuru bir merakla. Ülke genelinde bir yasak veya yeni bir kural getirildiğinde mutlaka halkın haberi olurdu. Ancak bu kez verilen yasak konusunda kimseye haber verilmemişti. Jack koşmaktan yorgun düşen bedenini hiç düşünmeden yere doğru bıraktığında hâline karşı göz devirdim. "Bilmiyorum. Kimseye de soramadım." Gözleriyle etrafı taradı. "Babamı göremiyorum." Sesindeki endişe beni huzursuz etmeye yetmişti. Bilge hâlâ gelmemişti. Ayaklanarak etrafıma baktığımda koskoca meydanın ortasında ikimizden başka kimseyi göremedim. "Jack burda böylece durup beklemeyelim. Ya Bilge gece nöbetçileri tarafından yakalandıysa?" Korkudan nefes alışverişim düzensizleşti. Jack sözlerimle ayağa fırladığında yüzündeki endişe korkuya dönüşmüştü. Elini omzuma koydu. "Sakin ol. Yüzün kireç gibi oldu. Sen otur ben bakarım babama." dediğinde başımı itiraz edercesine iki yana salladım.
