REFİKA HATUN

11.Blm; "Zehirli Kaftan"

1515, MANİSA.....

Süleyman'la artık aramız tamamen düzelmişti.... İkinci kadın konumuna Mahidevran gelmişti artık.... İstediği kadar çekemesin, susup oturmaktan başka yapabileceği hiçbir şey yoktu.... Sultan Selim'in seferden dönmesiyle beraber Saruhan'a geri dönmüştük.... Sanki bıraktığımız gibi değildi artık bu saray.... Her bir yanı huzurla bezenmiş gibiydi.... Buraya geldiğimden beri mutsuz tek bir günüm geçmiyordu.. Kahkahalarımız, düşmanlarımızın azabı oluyordu....Sanki aldığım her nefes, içime huzur girmesini sağlıyordu..... Abartmıyorum, sanki içime çektiğim hava bile huzurdan yaratılmış gibiydi......

Unutmadan, Mahidevran'ın bir kızı oldu... adı; Raziye.. Hatta şimdi tekrar hamile... Nasıl mı ?... Mahidevran tam olarak ikinci kadın konumuna gelmeden evvel Süleyman'la ilişkileri çok az da olsa devam etti..... Mahidevran ise birkaç gün önce tekrar gebe olduğunu öğrendi... Zavallı hatun, yine bir şehzadesi olacak diye ümitlendi....... Bu gebelik olayıyla beraber Süleyman, Mahidevran'ı sadece çocuğunu görmek için yanına çağırıyor.... Bunun dışında asla yüz vermiyor ona...

Artık Şehzadem Mahmud ta büyümüştü.... Yavaş yavaş ilk adımlarını atmaya başlamıştı.. Her neyse, şu anki durumu az çok anladınız.... Gelelim o kederli güne.... Bir gün hep beraber sarayın bahçesinde, çardakta otururken yanımıza birden iki ağa geliverdi..... Ellerinde bir sandık vardı..... Sandığı önümüze koydular ve eğildiler..... Bunun üzerine Süleyman hemen sordu;

"Nedir bu ağalar ??.. Ne diye getirdiniz bunu buraya ?..."

"Şehzadem, bu sandık size payitahttan gönderilmiş... Bizzat Yavuz Sultan Selim Han hazretleri tarafından.."

Bunu duyan Süleyman, bir anda heyecanlanmıştı... Biraz sonra ayağa kalkıp, sandığın yanına geldi ve kapağını açarak içinde bir "kaftan" olduğunu farketti...... Hemen elleriyle kaftanı sandıktan çıkardı ve karşısında tutup şöyle bir baktı.... Daha sonra validesi Hafsa Sultan'a dönüp gülümsedi.... Hafsa Sultan da oğlunun bu gülümsemesine karşılık ufaf bir tebessüm attı..... Sonra Süleyman kaftanı sandığın içine tekrar koyup, bu sefer sandıktaki mektubu aldı.... Çok geçmeden açtı ve kısık bir ses tonuyla okumaya başladı;

"Benim yegane şehzadem.... Sana gönderdiğim bu kaftan, aramızdaki mutlak bağlılığın bir alameti olsun... Ben sana mutlak bir şekilde güveniyorum... ve buna alamet olarak bu ihtişamlı kaftanı sana armağan ediyorum.... Hayırlısıyla kullanasın..."

Mektubu okuyan Süleyman'ın yüzünde güller açmıştır..... Hemen mektubu sandığın içine bırakıp tekrar o müthiş kaftanı ellerine alır ve validesine doğru dönerek sevincini paylaşır;

"Validem bakın... Babam bizzat yaptırıp göndermiş.. Benim için....."

Daha sonra ağalara doğru döner ve ekler;

"Hemen üzerimde denemek istiyorum...."

Bunun üzerine ağalar hemen Süleyman'ın emrini yerine getirerek kaftanın iki ucundan tutarlar ve Süleyman'a giydirmeye koyulurlar..... Bunu gören Valide Sultan tedirgince ayapa fırlar ve tam Süleyman kaftanı giymek üzereyken haykırır;

"Süleyman dur !!!.."

Bunu duyan Süleyman hemen bir şaşkınlıkla validesine sorar;

"Ne oluyor valdiem ?..."

"Ben seni korumak için buradayım.... Sen bir şehzadesin.. Her türlü tedbiri almak zorundayız...... Senden önce kaftanı ağalardan biri giysin...."

"Validem, ağızınızdan çıkanı kulağınız duyuyor mu ?.."

"Süleyman ben en dediğimi biliyorum !!..."

Hafsa Sultan büyük bir kararlılıkla ağalara döner ve emreder;

"Bu bir emirdir !.... Derhal biriniz giyin kaftanı !!!!!...."

Bunun üzerine ortalık derin bir sessizliğe gömülür.... Nihayet en sonunda ağalardan biri kaftanı alır ve giymeye koyulur....... Çok geçmeden kaftanı herkesin meraklı gözleri önünde giyen ağa, biraz sonra çırpınmaya başlar...... bunu gören herkes şok geçirmiştir !!!..... Ağa biraz sonra yere yığılır ve buna en çok Süleyman şaşırmıştır !!!.... Büyük bir hayal kırıklığına uğrar..... Öz babası, onu sinsice öldürmek için bir kaftan göndermiştir....... Tüm aile fertleri bu durum karşısında büyük bir hayrete ve kedere düşerler.........