REFİKA HATUN

10.Blm; "Ölümden Dönerken Gelen Mutluluk"

...Süleyman bir hışımla elini kalbimden çekti.. ve adeta kükredi;

"Bu ne cürret Refika ?!!.. Derhal terket hasodayı !... Bir daha da haddini aşma !... Yoksa sonuçları çok vahim olacak !!!"

Birden içimden gelen yoğun bir duygu üzerine ağlamaya başlamıştım.... ve hızla orayı terkettim !!!..

* * * * *

Artık tamamen gözlerim dönmüştü... Bunca şeyi yediremiyordum kendime !.. Bir şeyler yapmam şarttı artık.... Sabrımın son raddelerindeydim.. Ya kendimi öldürecektim, ya da Mahidevran'ı... Yeni doğmuş olan günahsız yavrum; Mahmut'u bile gözden çıkarmıştım artık... Nasıl olsa koskoca şehzadeydi.. Bu sarayda güller misler gibi yaşar giderdi... Zaten bu benim elimde de değildi.... İster istemez kendimi yiyip bitirmeye başlamıştım artık....

Bir gün odamda yalnız başımaydım.. Mahmut'u da bakıcısına bırakmıştım.. Hiç kimseler yoktu etrafta... Yanıma da daha önceden bir hançer almıştım.. Her şey hazırdı.... Şimdi sadece tek yapmam gereken; bileklerimi kesmekti !... Hemen hiç tereddüt etmeden hızlıca kestim bileğimi !!! Daha diğerini kesmye kalmadan elimden hançeri düşürmüştüm.. o kadar çok acı çekiyordum.... Kendimce yerde ıkınıp sıkınırken bir anda kendimi kaybetmişim......

* * * * *

Gözlerimi açtığımda, sabah olmuştu... Hekimhanedeydim... Tam sağ yanımda Süleyman'ın mavi gözlerini gördüm.... Bana bakarak tebessüm ediyordu.. Elleri ellerimin üzerinde...... Sanki bir rüyadaydım... Çok geçmeden seslendi bana;

"Refika ?.."

Ben de şaşkınca ve gülümseyerek cevap verdim;

"Süleyman ??..."

Bunun üzerine biraz daha gülümsedi, ve alnımdan öptü... Ben de bu sefer gözlerimi daha iyi görmesi için açmaya çalışarak iyice bir baktım.... Ancak yine de inanamıyordum, bu nedenle hemen sordum;

"Tüm bunlar gerçek mi Süleyman ?.. Sonunda... sonunda her şey bitti mi ?.."

Eliyle alnımı ve yanağımı okşayarak şöyle söyledi;

"Bitti Refika'm.... artık bitti...."

Bunu duyunca bir anda yüzümde güller açmıştı....