Chapter Thirteen

368 17 1
                                    

Yannah's Point of View

My heart was pounding so fast. Nakatingin kami ngayon sa lalakeng nasa harap namin. Nakahawak ito ng baril at nakatutok ito kay Mel. I think he was in his mid-40s.

"Where are you from?" Tanong ng lalake sa amin.

"Galing po kami Maynila," nanginginig ang boses ni Brylle habang sinasabi iyon.

"Walang may kagat sa inyo?" he asked, staring intently at our eyes.

I noticed a red stain on his yellow shirt. I pursed my lips... Is that blood? Did he get bitten? I sensed that something was off. 

"Wala po," sagot naman ni Mel. Mel was secretly holding the bat on his back. Kami ni Brylle ay inilagay na namin sa sahig ang kutsilyong hawak namin kanina.

"Okay..." His voice was shaking. "I am Jerard; I am a resident of El Maximo," pagpapakilala niya sa kanyang sarili. I felt relieved when he finally stopped pointing his gun at us. Ibinaba niya ito at napahawak siya sa kanyang batok—halatang may pinoproblemang bagay.

"I need your help," Jerard said in a sad tone.

Napaawang ang aming mga labi nang marinig ang kanyang sinabi. 

"My wife needs your help," he continued, low-key begging us.

No one talked. Nanatili lang kaming nakatingin sa kanya, hanggang sa napahiyaw si Riane kaya nabaling aming atensyon sa kanya. 

"Why?" I asked because she looked in pain.

She was sitting on the table, holding her stomach area. Napakagat siya na para bang tinitiis ang sakit. Lumapit si Mel at hinawakan ang kamay ni Riane, at dahan-dahan nitong tinanggal ang pagkakahawak ni Riane sa kanyang tiyan.

I gasped when I saw a red stain on her white shirt. Agad akong lumapit at tinaas ang kanyang shirt para tignan kung saan galing iyong dugo. I pursed my lips and took a deep breath when I realized that a glass from the window had pursed her stomach. The good news is that it's not that big. 

"Bakit hindi mo sinabi!?" Nagpapanic na tanong ni Shanen sa kanya.

"I thought it was just a small wound," she stuttered. 

"Huwag mong tignan," sabi naman ni Brylle at hinawakan ang panga ni Riane para ilayo ang pagtingin sa kanyang sugat.

"Sakto, may emergency kit sa second floor," sabi ni Jerrard habang tinitignan ang sugat ni Riane.

"Follow me," he continued.

Hindi na ako nagdalawang isip na sumunod sa kanya. Ngunit natigil din ako nang hawakan ni Mel ang aking pulso kaya lumingon ako sa kanya.

"Why?"

"We don't know him," he warned.

I knew Jerard was a little bit suspicious. Of course, we don't know him. Pero Riane needs help, hindi namin pwedeng hayaan ang sugat niya. She might lose a lot of her blood. Mel noticed that I really wanted to get the emergency kit, and that made him sigh.

"I'll go with you," he said at lumingon kina Brylle.

"Maiwan muna kayo dito," sabi ni Mel sa kanila.

Tumango si Brylle. "Ingat kayo."

Humarap na kami kay Jerard and he started to walk, so we followed his lead. Bumaba ang tingin ko papunta sa hawak niyang baril. He was still holding it. Obviously, not trusting us. It's okay though, we're still strangers to him. 

We're walking in this five-meter-wide hallway. The lights are flickering, and everything was messy. There are also some stains of blood on the floor, pero hindi naman madami. 

Yannah | Zombie Apocalypse StoryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon