Melezin Hikayesi...

itiraf...

hızlıca odama çıktım ve yatağa uzandım.çok yorgunum.hemen uyumak istiyorum.ağlaya ağlaya kendimi uykunun o huzurlu kollarına bıraktım.

********

sabah gözümü açtım,saate baktığımda saat 12.00 olmuştu.ohaa lan bu saate kadar uyunurmu hiç!! hemen yataktan fırladım.banyoya gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra aşşağı kata indim.herkes salonda bir yere oturmuş sessizce düşünüyorlardı.tuhaf,genelde bu saatlerde herkes koşturmacada olur.merdivenlerden inerken herkes aynı anda bana baktı.indiğimde ise

-noluyo burda herkes tuhaf tuhaf davranıyo?dedim.babam

-ee- sharpay.bunu sana söylemek istemiyodum ama geri dönmek zorundayız.

-nee!! nedenmiş o?hayır baba hiç bir yere gitmiyorum,ben bu tatili iki yıldır bekliyorum.sonunda buraya geldik ve hiç gitmeye niyetimde yok!!

-sharpay düşmanlarım yüzünden şirketimiz iflas etmeye başladı gidip işleri düzeltmeliyim.aslında annen seni burda bırakmamızı istiyo ama ben seni bırakamam!

-baba ben büyüdüm artık lütfen ben burda kalırım siz gidin.

-bilmiyorum sharpay burda tek başına yapabileceğinden emin değilim.

-baba sana yemin ederim tek başıma kalabilirim.ya baba büyüdüm artık bak nolur,lütfen!!

-eminmisin tek başına yapabilecekmisin?

-evet yüzde yüz eminim.

-tamam peki sen burda kal biz şirket işlerini halledince geri gelicez.arada bi ablanı buraya ziyarete göndeririz tamam mı canım?

-bi dakka ablamdamı gidicek?

-evet dedik ya tek kalıcaksın diye

-hmm tmm peki babacım.dedim ve ona sıkıca sarıldım.oleyy bee tek kalıcam.sonunda bana güvendiler.

babamlar çoktan hazırlanmışlar.onları yolcu ettikten sonra eve çıktım.OMG!!!!bi saniye bu gün dolunay var.bugün dönüşebilirim belki.ohh iyiki bi yer seçtim.yoksa bide onla uğraşacaktım.bütün gün evde film izledim müzik falan dinledim,öyle zaman akıp geçti.akşam olduğunda üstüme rahat bişeyler giydim ve evden çıktım.geçen gece seçtiğim yere gittim ve beklemeye başladım.çok heycanlıydım,çünkü bu gece dönüşme ihtimalim çok yüksekti.ben beklerken ilerde biri belirdi.çok karanlıktı,sadece ay ışığı aydınlatıyordu etrafı.

-kim var orda.dedim.karşımdaki kişi gittikçe bana yaklaşıyordu.suratını gördüğümde eric olduğunu anladım.bana doğru yaklaşırken ben hiç bişe diyemeden öylece kaldım.bana hala yaklaşıyodu.bense sadece ona bakıyodum.en son aramızda bi beş santim falan vardı heralde.ben

-ne işin va-diyemedim çünkü baş parmağını dudağıma götürdü ve

-sadece sus tamammı? bu gece senin ilk dönüşün gerçekleşebilir.sana yardım edicem tamamı?

-eric bana neden yardım ediyosun git burdan!hem sende dönüşeceksin aynı yerde olmaz sana zarar verebilirim!!!!

-sharpay bak- cümlesini tamamlayamadan dolunay en tepeye çıktı ve bacağım ters döndü.bi anda büyük bi bağırış kopardım ve yere devrildim.tanrım çok acıyor!!!!

ERİC'İN GÖZÜNDEN:

sharpay her zamanki gibi beni istemiyodu ama ben onu dinlemiyecektim,onun yanında kalacaktım.o sırada dolunay en tepeye çıktı,sharpay'in bacağı ters döndü ve bi anda yere serildi.onu sırt üstü döndürdüm ve kafasını bacaklarımın üstüne koydum.elini tutuyor ve ona sakin olmasını,kendini kasmassa bunların hepsinin hızlı bi şekilde geçiceğini söyledim.ondan hoşlandığımı söylemek istiyordum ama olmuyordu.bana çok kızgındı.bunları düşünürken sharpay