A Walk Through The Valley Of Shadows (ON-GOING)

-5-

Weird happenings

Liana's POV

"I'm so Sorry Tito, I don't have any idea that this is gonna happen." Sinsero at matikas na ingles na usal ni Kuya Kin, at saka humugot ng malalim na hininga. "We are just done watching a movie and we're about to eat our dinner, but I was so shocked when she suddenly fell on the floor, i swear po yun lang ang nangyari."Mahabang paliwanag niya.

Sana iba ang dahilan ng pagkawala ng malay ni Ate Luana, sana hindi na bumalik ang sakit niya.

After the tension between Papa and Kuya Kin, napag-isipan kong pumunta ng chapel dito lang sa loob ng Ospital. I think this is the only way to calm myself right now.

Matapos makapag paalam ay agad na akong dumeretso sa Chapel. Critical raw ang lagay ni Ate at ayon pa sa Doktor hindi parin matukoy kung anong klaseng sakit ang meron siya, Ayon sa Findings siya lang ang nag-iisang taong may ganoong klase ng sakit.

Tinawagan narin ni Papa ang Personal Doktor ni Ate, at maya-maya raw ay darating na yon, dahil siya lang ang makakapag deklara kung bumalik ba ang sakit ni Ate Luana. It's 9pm, hindi pa ako nakapagdinner dahil wala talaga akong gana.

Pagkapasok ko sa Chapel, isang malakas at malamig na hangin agad ang sumalubong saakin ewan ko pero may kakaiba sa hanging yon na hindi ko matukoy-tukoy. Dire-diretso lang ang lakad ko hanggang sa naka-upo na ako sa pinakaharap na hilera ng upuan. Maliit lang ang chapel ngunit puno ito ng mga Santo, kulay ginto ito na pinaghalo sa kulay ng puti kaya maliwanag ang paligid.

Magdadasal lang ako na sana Gumaling na agad ang Ate Luana ko, kahit mortal enemy ko yon Mahal na mahal ko pa din siya, she taught me so many things. Sana hindi na bumalik ang kaniyang di maipaliwanag na sakit.

Hindi ko parin maiwasang mabahala, akala ko maayos na talaga siya, akala ko mabubuhay na siya ng maligaya. I can't help but blame myself, simula't sapol kasalanan ko na to. These was all my fault.

Habang nagdadasal di ko mapigilang umiyak. "Ang sama-sama kong kapatid, she don't deserve this. I'm sorry Papa God, I-im sorry.....s-sorry....s-sorry." paulit-ulit na saad ko, di ko na naiwasang di pumiyok dahil sobrang bigat ng nararamdaman ko ngayon. My Sister is just a plain girl, She don't know how to dance nor Sing. But she can make people laugh, She can put a smile into your face. Even if she's embarassing her self, and i hate to think that in the 7 billion people in this fucking earth, why does this effing ill went to her.

"Lord, please i'm begging for your help. She's still so young to experience that please help and guide her always. I'm s-sorry.... I-m r-really s-sorry....." kasabay ng pagdasal ko ay ang mahinang paghikbi ko.

"Ate, please be strong." mahinang saad ko, ganoon nalang ang gulat ko ng may narinig akong nagsalita mula sa likod ko.

"I will."

Pamilyar na pamilyar ang boses niya.

Paglingon ko, hindi nga ako nagkakamali dahil......siya ngaaaa..... Siya nga.......

"Ate musta ka na, Bakit ka umalis don? Nakakainis ka naman. Alam ba nila mama na wala ka don ha?" Pagalit at sunod-sunod kong tanong kay ate Luana. Saka ko siya dahan-dahang nilapitan. She's wearing a hospital dress yung gamit niya kanina, at nakakapagtaka dahil mukhang maayos na maayos nga ang lagay niya