Memories Bring Back Us | Kim Seungmin

O1

CHA YUNA's
POV

I'M BACK! AND I'M GLAD THAT I AM BACK.

Nagtagal pa 'ko sa L.A ng mga 1 year. Bale 3 years akong nagtagal doon and I already have Camile's heart. I promised that i'll take care of her heart for the rest of my life.

Nakita ko si Kuya Eunwoo sa harap ng airport. Naka-shades pa at gwapong-gwapo na naka-sandal sa kotse niya. Marami ang naaagaw ang atensiyon dahil sa kanya ngunit wala itong pinansn.

Whoa.

"Kuya Eunwoo!" sigaw ko at lumingon siya sa 'kin.

Agad na sumilay sa labi niya ang isang matamis na ngiti. Geez! I missed, Kuya.

Lumapit siya sa 'kin at niyakap ako ng mahigpit.

"Finally! I missed you, li'l sis!" sabi ni Kuya na halatang masaya na makita ako ulit.

"Me too, Kuya!" sabi ko din pabalik.

In-open na niya 'yung pintuan sa front seat.

"Thank you, Kuya."

Bumiyahe na kami papunta sa Villa Vegas. Kung saan nakatayo ang bahay namin. I missed here.

"I'm glad you're now okay." sabi ni Kuya Eunwoo habang nakangiti pa rin. He really is happy.

"Me too, Kuya. Masaya rin ako na makakapamuhay na 'ko ng normal unlike before na home school lang." sabi ko at talagang nagagalak.

"Jyp University kita ipapasok, ha? Hindi ka kasi pwede sa Astrel University, eh. Medyo malayo masyado at umuuwi lang ako sa bahay kapag Saturday and Sunday." sabi ni Kuya at medyo malungkot na hindi kami magka-kasama sa isang school but ayos na 'yun.

"Bukas bibisitahin natin 'yung bago mong school kasi nai-enroll naman na kita." sabi pa ni Kuya.

Tahimik lang ang biyahe hanggang sa makarating kami sa Villa Vegas- pangalan ng village na tinitirhan namin.

"Malapit lang dito ang Jyp University." sabi ni Kuya nang makapasok kami ng bahay.

Ah, i'm glad that it's just near. Atleast, hindi ako masyadong mapapagod.

"Kuya, my room? Ayos pa ba 'yun?" tanong ko habang inililibot ang paningin sa paligid ng bahay.

"Yup! Lagi kong pinapalinisan 'yon kahit wala ka." sagot ni Kuya.

Tumango-tango naman ako sa kanya. I can't see Mom. Where's Mom? I can't see her everywhere.

Inilibot ko ang paningin ko nagbabakasakali na may sasalubong sa akin na mukha ni Mom.

"Huwag mo nang hanapin si Mom. He's with Tito Ignacio." sabi ni Kuya nang mapansin na mumhang may hinahanap ako.

Nangunot ang noo ko sa pagtatakha at inis na hindi ko malaman.

"Who's that?" tanong ko habang naglalakad-lakad sa harap ng mga pictures namin.

Nandito pa 'yong mga picture namin ni Kuya nung mga bata pa kami. Hindi ko na lang namalayan na napangiti na pala ako.

"Mom's new boyfriend." sagot ni Kuya kaya agad nawala ang ngiti ko.

What?

Napalingon ako agad sa kanya, kunot-noo at medyo kumulo ang dugo.

"What? You let Mom have a boyfriend? Again?" tanong ko, hindi makapaniwala.

Our company is one of the greatest company all over the world. Who knows if that man is only using my Mom? Ilang beses na din nasaktan si Mommy. Ayoko nang maulit 'yon.

"But Mom needs-" i cut him off.

"Kuya, ano pa ba'ng kailangan ni Mom? Paano pag umalis rin 'yun? Iiyak na naman siya? Masasaktan?" tanong ko, nanghahamon.

Well, i'm not like this before but then when our Dad left us. Nagkaroon na 'ko ng trust issues sa lahat ng lalaking lumalapit kay Mom.

Bumuntong hininga si Kuya sa mga sinabi ko at parang sumusuko na siya, but he didn't say anything and kept silent. Okay.

"Basta hindi ako payag d'yan sa jowa jowa ni Mom." sabi ko pa at umakyat na sa kwarto ko.

Nag-bihis agad ako. Ano? Balik na naman sa gawain si Mom? Different boys, again.

Makatulog na nga lang. Kaysa isipin ko pa 'yong mga bagay na mang-iistress lang naman sa 'kin.

EDITED.

AN:
This is so LAME. Ang boring since wala pa naman akong naisip na way kung paano sila magta-tagpo no'ng isa. Hihihi! Lablots <3

Thanks for reading!