Fiksimi ✓

Kapitulli 1

Perseri ishte zgjuar vone per ne pune.U vesh shpejt e shpejt dhe u nis per te kapur autobusin e pare, fatmiresisht e kapi.Arriti ne spital dhe sot ishte nje rremuje e madhe.U vesh me ''uniformen'' , sic e quante ajo dhe doli nga dhoma.

-Infermiere Alis, -ishte shefi i saj.

-Po zoteri?

-Spitali do te shitet dhe nje pronar i ri do ta zoteroje ate.

-Cfare?

-Po.

-Si eshte e mundur?Kush mund te kete kaq shume para sa te bleje kete spital.

-Nuk e di, por pronari, qe do te behet ish pronari domethene te kerkon ne zyre.

-Perse mua?

-Shko ne zyre vajze mos u vono.

Vrapo me te katra.Arriti me ne fund te zyra e tij trokiti dhe hyri brenda.

-Alis erdhe, eja ulu.

-Jam mire keshtu sic jam.

-Mire ti e di.Nejse besoj se e di se spitali do te shitet.

-Po.

-Shume mire, atehere pronari kerkon nje infermiere per nevojat e tij dhe une vendosa qe te shkosh ti.

-Kur thua per nevojat e tij?!, kaq deshi dhe ish pronari ia plasi te qeshures dhe i tha:

-Nuk e di cpo mendon ti vajze, por me duket ishte plagosur.

-Po perse pikerisht mua, kur ke edhe infermiere me te mira.

-Po, sot erdhe perseri me vonese dhe u detyrova qe punet e tua tia kaloja nje infermiere tjeter dhe keshtu ti ngel pa pune sot dhe je me e lira.

-E kuptova.Kur do nisem?

-Tani.Jashte po te pret nje makine e zeze ajo do te te dergoje atje dhe mos merr asgje ai i kishte te gjitha mjetet.

-Ne rregull, ika.

-Mirupafshim Alis.

Mbylli deren dhe shkoi perseri ne dhome dhe u nderrua, sapo doli jashte njeri e kapi prej krahu.

-Ej kush je ti me lesho., - i foli ajo, por me zerin qe kishte dukej sikur bertiste.

-Qetesohu, nuk je ti infermierja?

-Varet perse e kerkoni.

-Hhaha qenke vertete gallate, eja do te te dregoj te ''Djalli''.(ups, shoferit i shpetoi goja, por sa mire qe Alis nuk e kuptoi taman dhe e mori si me shaka, sepse ndryshe shoferin e shkrete e priste vdekja)

-Mos do me shoqeroje Djalli ne ferr?

-Pyete kur ta takosh.Eja tani.

Alis hyri ne makine dhe vetem fliste.

-Vajz nuk rri dot nje minute pa folur.Do ma plasesh koken, te sygjeroj qe te shefi te mos flasesh keshtu.

-Pse shqetesoheni ju?

-Po sikur te bejme nje loje, kush qendron me shume pa folur?

-Mos mendo se nuk e di pse e kerkon kete lojen, do qe une ta qep gojen, por kjo eshte e pamundur.

-Lene fare.

Shoferi i shkrete e kuptoi se skishte asnje mundesi me te dhe mezi e duroi gjithe rrugen.Kur arriten i hapi deren dhe i tha te hynte brenda ne shtepi.Alis e pa shtepine ishte si nje kershtille, dukej qarte qe ishin larg qytetit. Sapo hapi deren nje burre e kapi nga krahu dhe po e terhiqte me force.

-Idiot, me lesho, debil njeri , me lesho.,- i bertiste ajo, aq shume me ate zerin e saj, saqe me siguri do te thyente ndonje xham. Burri i madh e shtyu brenda nje dhoma dhe i tha qe shefi e kishte pritur dhe meqe ishte vonuar duhej ta priste ajo shefin.

-Hah, keshtu hakmerret shefi juaj i vogel, pritje ne pritje, epo siguroja shefit qe une hakmerrem keqsi. Aq te larte e kishte zerin saqe vete djalli e kishte degjuar dhe kishte therritur rojet.

-Kush eshte ajo qe bertet keshtu?

-Infermeria shef.

-Si guxon ajo?

-Ne fakt shef e kishte vete edhe mua gjate gjithe rruges nuk me la gje pa me thene, dhe vetem fliste., u ankua shoferi.

-Ma sillni ne zyre.

-Si urdheroni.

Burri i madh u cudit qe ajo nuk po fliste me. Hapi deren qe ta merrte por nje gje e forte e goditi mbrapa dhe ai ra pa ndjenja.

-Vete e kerkuat., i tha ajo dhe u largua.

Po zbriste poshte dhe kur degjoi disa zera hyri ne nje dere dhe e mbylli, ishte erresire.

-Po beje shume rremuje!, - i tha.Ne ate moment zemra po i rrihte si e cmendur, stomaku sikur po fluturonte, ne gryke iu mblodh nje lemsh.

-Mua sme pelqejn rremuja i tha, dhe zeri yt i larte po me shqeteson.Alis spo kuptonte cfare po ndodhte me te. Me mijera pyetje i pushtuan mendjen.Mos valle ishte ai?Kishte shume vite pa e pare. Por ai se njihte, ose ndoshta per momentin.Alis akoma sishte bindur se ishte ai.Ne ate erresire iu afrua dhe ne driten qe i binte ne sy, e njohu, ishte ai.-Andres?!, i peshperiti. Fytyra e tij ngriu. Si kishte mundesi qe ajo e njihte. E kapi prej krahu , e shtrengoi fort dhe e pyeti,-Nga e di ti emrin tim?-Vertet stu kujtova? (Andresi po i veshtronte fytyren e embel, perhumbi pak ne ate embelsi) Jam Alis, nuk te kujtohem?-Ah po, Alis ajo vajza acaruese me zerin e saj shurdhues.-Ej kujdes me fjalet.-Ashtu?-Po, kujdes.-Tani po kam frike.-E di te gjithe ma kane friken.-Por jo une vogelushe.-Vogelushja sat eme.. (ketu Alis e teproi pak, pasi harroi fare qe mamaja e tij kishte vdekur)-Tani sapo i bere gropen vetes.-Epo po mendoj te mos hyj vete, te fus dike tjeter ne grope.Andres po cmendej, ishte me te vertete acruese ajo vajze.Ia gjente pergjigjen cdo gjeje qe ai i thoshte.Mendimet ia nderpreu nje e trokitur dhe kur i tha hyr, prej asaj dere hyri nje djale.-Shef!Vajza eshte arratisur dhe ka lene edhe rojen pa ndjenja.,-ne ate moment Andres ia plasi te qeshures dhe i tha te largohej pasi Alis ishte me te.- Pra qenke edhe e eger ee?-Pra ti qenke shefi qe keta gorillat vetem flasin?-Si ka mundesi qe nuk e cove ne fund misionin?-Epo do ta coja, por degjova disa zera dhe hyra ne kete zyre.Mendojsa se ishte bosh.