Fiksimi ✓

Kapitulli 18

Ishte erresuar dhe qielli ishte i pushtuar nga yjet, ne krye henen.

-Eja shkojme ne park.

-Po a nuk eshte i mbyllur ai?

-Po pastaj?Eja.

Shetiten ne kembe deri ne park.Vendosen te shetisnin dhe te shijonin ate bukuri.Andresi ndaloi perpara parkut.

-Eja.

-Do te hyjme fshehurazi?

-Doja te beja dicka te paharrueshme per diten tone te fundit.

-Vertete?

-Po eja.

Hyne fshehurazi ne park.Alis u ul ne nje nga kolovajzat.

-Eja, i tha ajo duke i treguar te ulet ne kolovajzen tjteter.

-Une aty?Jo

-Eja pra, a nuk ishe ti ai qe the qe do ta benim te paharrueshme, eja.

Ai u ul dhe po shikonte Alis teksa veshtronte yjet.

-E di?Dikur me kane pyetur ke pelqeja me shume diten apo naten?

-Dhe si iu pergjigje?

-Eshte e veshtire.Por gjithsesi me pelqen me shume nata.

-E perse?

-Sepse me ne fund ke mbaruar nje dite te keqe ose te mire, sepse te ben te enderrosh per gjera qe nuk mund ti kesh, por eshte edhe me mire kur e di qe ke dike qe mund te kesh ne krah.

-Po a nuk eshte e frikshme?

-Erresira?

-Jo, ti mund te mos zgjohesh neser.

-Kjo eshte me e bukura, ka shpres, ne vendosim alarmin cdo dite, kjo eshte shprese.

-Pse a nuk ke shprese diten?

-Thjesht dita te perball ndonjehere me disa gjera te papelqyeshme, ndersa nata te hap deren per momentin me te bukur, si tani.

Andresi po e veshtronte, ajo dukej kaq e bukur, kaq e  mire, kaq endrrimtare.

-Alis.

-Po.

-Nuk je me ne rrezik.

-Si?

-Do te thote qe e rregullova ate punen e fotove.

-Me te vertete?E gjete ate qe beri fotot?Dua ti kerkoj llogari qe me nxorri aq keq.

-Hahaha, Alis ne fakt dua te them se nuk eshte nevoja te qendrosh me ne shtepine time.

-Vertete?

-Po.

-Ne rregull meqe rreziku paska kaluar , une do te shkoj.

-Mire.

Dhe keshtu ajo mbremje u prish.Ajo buzeqeshje u zhduk, dhe ai shkelqim ne sy u shua.Andresi shpresonte qe ajo ti thonte qe nuk do te largohej, prandaj i tha qe rreziku kishte kalur, qe ajo ti thonte pastaj qe ajo do te ishte me te.Ndersa Alis donte qe ai ti kerkonte te mos largohej dhe ajo nuk do ta bente.Mjaftonte thjesht nje ''qendro'' dhe ajo do te qendronte per te mos u larguar me kurre.Kurre?Fjal e vogel me nje peshe te rende.Si mund te jete ''kurre' vetem me nje fjale ''qendro''?Si mundet?Po ajo fjal kishte aq rendesi per te ne ato momente, sa asaj nuk do ti nevoitej nje ''te dua''.Thone qe dashuria e vertete tregohet me vepra dhe ajo do te donte ta zbulonte me vepra.Po si mund ta dime nese dikush na dashuron, apo edhe thjesht na pelqen?Eshte fare e lehte, po nese edhe ne e dashurojme ate person?Eshte e veshtire, shume madje.Dhe ata te dy ishin futur thelle ne mendime, duke mos u takuar me realitetin, duke mos i shprehur ato qe ndjenin.Thone qe njeriu ia njeh vleren dicka vetem kur e humbet ate.A mos valle edhe ata atehere do ti njihnin?A nuk mund te jete teper vone ''atehere''?