Fiksimi ✓

Kapitulli 19

Ishin akoma te futur ne mendime.Madje kishin frike te dilnin prej andej, sepse ata kishin frike te perballeshin me realitetin.Preferonin me shume te ishin ne qetesi.Ata kishin frike se po te ktheheshin ne realitet do te perballeshin me nje te vertete te hidhur.Dhe ata nuk donin.Ata donin te jetonin nje genjeshter te bukur.Perse ndiheshin keshtu ata kur fundja fundit mund te takoheshin perseri?Perse ndiheshin sikur neqoftese do tu largoheshin nga njeri-tjetri nuk do te jetonin dot?Epo tani ata ishin bere oksigjeni per njeri-tjetrin.Sidomos per Andresin, atij nuk i pelqen fare ideja se ajo nuk do te ishte me ne shtepine e tij.Urrente vetem kur e mendonte qe ajo nuk do te ishte me aty.Urrente kur mendonte se do te ulej perseri ne ate tavoline vetem.I urrente keto mendime dhe nuk donte ti mendonte.Ata me te vertete ishin ne mendime ku nuk donin tu perballeshin me realitetin e hidhur, mendonin se po jetonin ne nje genjeshter te bukur, dhe ana pozitive e kesaj ishte qe ishin prane njeri-tjtrit, por ne te vertete ata po e jetonin edhe ate te vertete te hidhur.Pikerisht aty ne mendjen e tyre.Aty po jetohej ajo.Ne ate moment ata donin te ndalonte kohe dhe deshironin aq shume.Eshte e vertete qe koha varet nga ndjenjat tone.Ata donin qe koha te ndalonte dhe si per ironi te fatit ajo po ecte shpejt.Ishin akoma duke menduar.Po perse mendonin aq shume?Te mendosh te ben mire ne fakt.Dhe te ben me mire kur mendon per personin qe dashuron.Perse keta dy te dashuruar nuk shprehnin ndjenjat e njeri-tjtrit?Perse qendronin te heshtur perballe ndjenjave?Apo mos ishte valle me e madhe krenaria?Atehere perse thone qe ne dashuri nuk njeh krenari?Po Andres perse nuk i shprehte njehere e mire ato ndjenja?Po Alis?Andres e donte ate ne krahet e tij, por nuk donte ta perfshinte edhe ate ne boten e tij te erret, pa e ditur qe ajo kishte hyre tashme, por kur ajo kishte zgjatur doren per ta nxjerre nga ajo errsire dhe kishte hyre brenda , ajo kishte marre drite me vete.A nuk e dinte ai kete gje?Ndersa Alis, ehh ajo edhe fiksimi i saj.Kujt ia merrte mendja qe ajo do ta dashuronte pikerisht dhe ke, fiksimin.Cfare i ndalonte vertete keta te dashuruar?Cila ishte arsyeja e vertete?Papritur Alis foli, duke e nxjerre edhe ate nga mendimet.

-Jeto!...M'u ktheve.Ne s'do te ndahemi kurre.Dal te te puth ata sy...ata sy qe s'te kane pare drite.Apo te kane pare?Se nata ka edhe yje.Ka apo s'ka yje nata?Me thuaj jeto!...Heh 'Nata e Ustikes', mu kujtuan keto vargje.

-E ckuptim kane?

-Une mendoj varet ne situaten ne te cilen ndodhesh?

-Dhe?

-Pershembull, nata na duket e lige, por ne fakt ajo ka me shume 'shoke', sesa dita.Ajo ka henen dhe me yje , ndersa dita vetem diellin.Pra ato yjet ne erresite te japin shprese, ato yje te japin ate driten, ne fakt varet nga kendveshtrimi qe e shikon, nese nuk mjaftohesh vetem me nje yll, mendoj se nuk mund te mjaftohesh as vetem me nje diell.E di se cfare kuptimi mund te kete?

-E kuptova.

-Ne c'kendveshtrim?

Qetesi.Ai nuk i ktheu pergjigje.E si mund ti kthente, kur ai mendonte tashme se ai ishte nata dhe ai ishte ylli i tij?E si mund ti thonte a se syte e tij skishin pare drite, derisa erdhi ajo, dhe se tani e dinte qe nata me te kishte yje, ndersa pa te ajo dukej thjesht e dobet.