Pepper and Salt

Chapter 2 - Garlic

Chapter 2 - Garlic

"Meow meow."

"Be quiet fries."

"Meow."

"Shhh catsup."

"Meow meow meow."

"Enough. I have to write. "

I am worried this is going to be a typical wattpad story. Love love love. But the title is weird.
You will not know what the story is all about. Hahaha.

I am pleasantly surprised. This is honestly something...

This is absolutely beautiful.

I am reading comments from my work.
Hmm. What do they expect now?
Ah. Seriously, I don't know what to write now.

"Meow."

"Oh. Do you want to write this Fries? How about you Catsup ?"
Napatingin ako sa dalawang pusa sa tabi ko.

"Meow."

"Oh really Fries? I'll give treats!Please?"
Tinignan kong mabuti si fries. Mukhang seryoso naman siya.

Pero bigla na lang itong lumabas sa kwarto.

"Why are you like that?"
Tinignan ko sa pusa ko habang palabas ng kwarto.

"Ah! Fries! Don't be like that!"
Napatingin naman ako kay Catsup.

"How about you?"
Tanong ko sa pusang nakatingin sa akin. He looked confused.

"Meow."
Sumagot naman ito pero lumabas din.
Seriously? I'm getting crazy.

Lumabas ako ng kwarto at hinanap sila.
Ayun nasa sofa natutulog na.
Talaga naman. Nag-uusap pa kami nito kanina ah?

Inilagay ko sa tabi nila Fries and Catsup ang laptop.

"You two. Write something. I expect at least 3 Chapters. Thanks."
Screw it! May tiwala naman ako kay Fries at Catsup.

Whatever...

I'm too tired to think.
I'm too tired to write.
I'm tired.

Ang tagal naman ng update.

Ang bagal naman. Ang hina mag-sulat nito.

Napuri lang yung gawa niya.

Masyadong arogante.

Yeah. Yeah. Yeah.

I want to eat. I need a break.

Hinanap ko ang phone at wallet ko.
Balita ko may bagong cafe sa tapat ng apartment namin. Nabalitaan ko kay Lucy syempre. Daldal non.

Habang naglalakad ako papuntang Cafe, may napansin akong pile ng mga newspaper sa gilid. Pero mas napansin ko yung pusang natutulog sa tabi non.

Ang cute. Medyo brown na medyo orange ang kulay niya. Mukha siyang gravy. Hahaha. Ewan.

Pumasok na ako sa cafe.  Ang simple niya lang, pero ang ganda parin.
Ito yung tunay na simplicity is beauty.

"Good morning ma'am."
Ngitingiti namang bati nung lalake.
Naiinis ako sa ngiti niya. Bat ang saya saya nito? Sobra sobra naman ata ang ngiti nito.

"Geh. Morning."
Plain kong sagot at tumingin na ako sa mga cakes and breads.

"What do you want ma'am? Our best seller is graham mango cake. Wanna try ma'am? If it's not the cake ma'am pwede rin ho ako. Best seller ako."
What the heck?

"Sorry to burst your bubbles but I want Garlic bread & Caramel macchiato."
Naka poker face akong humarap sa kanya.

"Dine--"

"No, to go."
I cut him off. Naiinis ako sayo. Hindi ko kayang magtagal dito.

"Hahaha. Sige ma'am."
Wala namang nakakatawa sa sinabi ko.

Umalis na ako sa cafe matapos kong makuha ang order ko.  Ayoko na atang bumalik don. Hindi ko kaya ang hangin, baka sumakit bigla ang tyan ko.

Tss masyadong mahangin ang lalakeng yun.

Ang bango bango nung garlic bread.
I think I'm okay.
Nadaanan ko na naman yung pusa kanina.

Wag mong tignan Anji. Hindi ka mayaman. Marami kanang pinapakain.
Huwag mo ng dagdagan. Isa pa bawal sa pusa ang garlic! Ano ba...

Ting

Nagtext si Lucy.

Anj, wala eh. Palpak na naman. Natakot ako. Nakita ko si Jessica.

Ang tagal niyang nagpractice at nagprepare.
Tapos ganun ganun na lang.
Kailan ba siya magiging confident...

"She needs to believe in herself."
Napabuntong hininga ako.

Tss. Sino ba ako para para magsalita?
Eh ako nga mismo wala non.
Who am I to talk about her.

Lucy is my friend since Grade 7.
Now, first year college na kami.
Going strong. Magkasama pa kami sa iisang apartment.
Lucy major's art. Performing arts to be exact.  Ako naman major in English. Hindi naman ako magaling sa English, muntik na nga akong bumagsak sa isang major subject ko.

Sa math? Hindi rin.
Wala naman atang specific field na magaling ako. I don't know.
Nabuhay lang siguro talaga ako para huminga. Hahaha ewan ko ba.

Pero, naniniwala naman ako na everything happens for a reason.

Maybe, Hindi ko pa alam ang purpose ko ngayon. Pero someday, mahahanap at malalaman ko yun. In God's right timing.

Naubos ko na yung kinakain ko. Kaya naman napagdesisyonan ko ng umuwi.

"Meow."
Napatingin naman ako sa paanan ko. Yung pusa kanina. Sumunod pala sakin.
Akala ko tulog to nung dumaan ako?
Naamoy kaya niya yung pagkain ko?
Naubos ko na. ㅠㅡㅠ
Bawal nga sila ng garlic...

"Hi. Gravy. Babalikan kita. Lucy needs me. Bye."

Mabilis akong tumakbo pabalik sa apartment.