selenophile

tanıtım*

"Herkes bir arkadaşı ile eş olsun şimdi bir oyun oynayacağız" dendiğinde dışarıda kalan üstü başı eskimiş, ayakkabıları yırtık pırtık çamurlu, saçları kıyafetleri yıkanmadığı için pis kokan standart her ilkokul sınıfında olan o dışlanmış çirkin cadı kız vardı ya...işte o bendim.

Kimsenin oynamak, konuşmak istemediği, kimsenin eş olmak istemediği en arka sırada tek başına oturmaya mecbur bırakılıp birbiri ile konuşan, gülüşen sınıf arkadaşlarına özenerek, içi giderek bakan o çirkin cadı kız bendim işte.

Kermes olduğunda annesi yemek getirmeyen kimsesiz yetim öksüz kız bendim.

Kışın eldiveni, atkısı, şapkası, botu olmadığı için sınıfça para toplanıp eldiven, atkı alınan o fakir zavallı kız bendim.

Bunlar ilkokul ve ortaokul da aynıydı sadece lisede biraz farklıydı.

En arkada oturan adı sanı bazı insanlarca bilinen sürekli kitap okuyan kimseyle konuşmayan garip bakışlı her sınavdan yüksek not alan o gizli inek...evet o da bendim sadece artık cadı değildim.
Liseye geçtiğimde kalın kaşlarım, pis tombul yanaklarım, keçeleşmiş sarı pis saçlarım ve çamurdan gözükmeyen yırtık ayakkabılarımla pis kıyafetlerim yoktu.
Onların yerini temiz ama eski şeyler almıştı.

Liseyi birincilikle bitirdiğinde kürsüde yanına tebrik için kimsenin gelmediği kimsenin fotoğrafını çekmediği o başarısı kıskanılan ve birinciliğe layık görülmeyen tuhaf kimsesiz kızdım ben.

Üniversiteye geçtiğimde de pek bir şey değişmemişti yine aynıydı sadece artık kimse hakkımda konuşmuyordu kimse beni fark etmiyordu o yüzden ben kendime bir isim takmıştım. Kara Hayalet.
Evet bu tam benlik bir lakaptı, zaten benim için başka bir şey düşünülemezdi.

Kara Hayalet.
Bu bendim işte var olan fakat görmemezlikten gelinen görülmeyen.
Yıllarca görülmemeye alışmıştım insanların beni yok saymasına alışmıştım.
Fakat bu sandığım gibi gitmedi günün birinde birisi beni gördü.
Ruhumdaki kapanmayan yaraları fark etti.
İşte asıl her şey o günden sonra başlamıştı.