KOYU MAVi

70 - O Kahraman Var Ya, Bir Kendini Kurtaramadı

Yarın öleceğimizi bilsek, tüm kırgınlıkları unuturuz; ama biz sonsuza kadar yaşayacakmış gibi kırıcı ve gururluyuz.

Bölüm Şarkıları
Enes Batur - Dolunay
Naz Dej - Gitme Dur

Selam mavilerim, yorum ve oy desteğinizi lütfen esirgemeyin. Seviliyorsunuz.💙 Multide Nil ve Melih var 🤭

Kalabalıklar arasında yapayalnızdım. Etrafımda bir sürü kişi olsa da aslında bir kişi bile yoktu. Bütün arkadaşlarım şu an yanımdaydı ama o yoktu. Bırakmıştı beni işte. Üstelik sadece birini öptüğüm için değildi bu terk ediliş biliyorum. Onun yüreğini, ruhunu ezbere tanıyordum. Başka bir şey vardı ama ne?

Hepsi susuyordu, sıkıntılı bir halleri vardı. Özellikle Umut diken üstünde gibiydi ve burada değil de başka bir yerde olmalıymış gibi oturduğu yerde kıpırdanıp duruyordu. Kesinlikle bir şeyler oluyordu...

*************************

Aradan sancılı geçen iki haftanın ardından karanlık sokağa boş boş bakıyordum. Aklımı türlü şeylerle meşgul etsem bile gözlerim bana ihanet ediyor, o kaçırılma gününü ısıtıp ısıtıp zihnimin önüme sürüyordu. Odamın kapısı tıklatıldığında annem önde, arkasında Akın Abi içeriye girdiler. Annem her gün yaptığı gibi beni kendine çekip usulca alnımdan öptü. "Geçti annecim, bitti..." Evet anne bitti, ama benden her şeyi alarak gitti. Akın Abi tedirgince boğazını temizlediğinde ona ölü gözlerle baktım. Korktuğum yüzleşmelerden biriydi Akın Abi ve konuştum.

"Edis'i bayıltmışsın, belki o bana yetişecek ve ben onu... Onu..." Konuşamadım dile getirmek bile utanç verdi. Kuzey'i öpmek zorunda kalmazdım. Edis beni bırakıp gitmezdi. Boşversene Edis beni, birini öptüğüm için bırakıp gitmezdi, beni asla bırakmaz biliyordum. Dönecekti!

"Nil, abicim bak izin verirsen sana olanları anlatmak istiyorum, annen çok zor ikna oldu. Haklı da... Ama bir dinle be abicim."

Annem saçlarımı sevdi, sakinleşeyim diye... Gözlerimin içine baktı, eğer rahatsız oluyorsam ne olursa olsun Akın Abi'yi dışarı çıkaracaktı. Bana böyle güven vermesi beni güçlü hissettirdi. Edis beni ağır yaralayarak gittikten sonra annemin sıcacık göğsünde şifa buldum ben. Anneler özeldi, iyi ki varlardı. Akın Abi sessiz kalışımdan cesaret alarak anlatmaya başladı.

"Senin kaçırıldığını duymadan önce Tuna ve Ali Kuzey'in annesi için yanıma geldiler. Yirmi dört saat geçmeden arama yapamıyoruz. Onun için izin çıkarmaya çalışırken beni Özgür aradı." Burada dimdik baktım suratına. Nasıl olduğunu, Özgür'ün nasıl kurtulduğunu ve o canavarların içinde ne aradığını deli gibi merak ediyordum.

"Edis..." Adı geçince gözlerimi özlemle kapattım ama anlatamaya devam eden polisi dinlemek zorundaydım. "Birgün Özgür için benden yardım istedi. O ceset bulunmadan iki gün önceydi. Ben Özgür'ü saklandığı delikten sivil polislerle aldırdım ama yanındaki o çocuk... Kaçmış. Eğer onu da aldırabilseydim beyaz çukurdan, o çocukta şu an nefes alıyor olurdu. Onu kurtarmaya gücüm yetmedi ya da kaderdi bilemiyorum. Özgür'ün takip edilmesini önlemek için bütün kıyafetlerini, kimliği dahil aldık. Saklanma ve korunma öncesinde tedavi oldu, sen de biliyorsun beyaz ölüme çok çok yakındı. İradesi çok kuvvetliymiş ve ailesi, dostları için her şeyini vererek çabalayıp o illetten kurtuldu. İyileştikten sonra ona bambaşka bir görünüş sağladık... Eee şey kız kılığında gezdi, yedi ay kadar ve öyle çıktı insan içine."

Gerçekten normal bir anın içinde olabilseydim Özgür'ün bu hâline çokça kıkırdardım. Gülümseme bile oluşmadı dudaklarımda çünkü gidişiyle bütün gülüşlerimi cebine katıp giden bir adam vardı, kalbimde.