Bu hikayenin ilk 58 bölümü ücretli olarak dreame uygulamasına yüklenmiştir. Okumak isteyenleri oraya beklerim.💙 Bu arada anlaşma olduğu için o 58 bölüm burada yayınlanmayacak hikayenin devamını atacağım sadece.
İnsanları zar gibi sağa sola sallayıp...
Safa geldin Son ihtimalim Bir sana kalmış halim Hoş geldin
Seyirlik değil, ömürlük olsun Dilerim bu defa bu son olsun Seyirlik değil, ömürlük olsun Bir yastıkta nasip olsun...
Selam maviler (; 💙
Nasıl keyifler (;
Keyifli okumalar dilerim (;
Karı koca gözleri dolu dolu olsa da ikisi de dimdik durarak arkadaşlarımın etrafında dört dönüyorlardı. Babam şimdi burada olsaydı; o da böyle etrafımda dört dönerdi. Boğazıma kocaman bir özlem oturduğunda burnumun direği sızladı. Kadıncağız görüp üzülmesin diye gözlerim dolunca arkamı döndüm. Fakat salondan çıkamadım, hemen dibimdeki Edis'in sıcak göğsüne çarptım.
Bana sıkıca dolanan güçlü kollara sıcak nefesi eklendi. "Ben varım Nil'im, yetmez mi sana? Baban değilim ama aile olurum sana be güzelim. Yeter ki sen ağlama."
Ah be Edis! Eh be koca yürekli sevdiğim, sen hiç anne baba bilmedin ki, asıl ben sana yeter miyim?
Bana en çok sen yetersin be mavi adam en çok sen! Hep sen...
Arkadaşlarım ve Özgür'ün ailesi hal hatır sorarken tekli koltuğa Edis'in oturmasını sağladım. Inatçı çocuklar bir soru sorduktan sonra cevap için gözlerini merakla annelerinin gözlerine dikerler ya, Edis'te gözlerini kırpmadan yüzüme bakıyordu. Onun bana yetip yetmediğini benden duymak istiyordu.
Diğerlerinin üzerinde gözlerimi gezdirdikten sonra Edis'in oturduğu tekli koltuğun kolçağına yavaşça oturdum. Bir elimi sırt dayadığı yerin arkasına koyup biraz üzerine eğildim. Derin bir nefes aldı çünkü omuzlarıma değen saç uçlarım usulca yüzüne sürünmüştü. Yutkundu.
O beni nasıl mutlu ediyorsa o da mutlu olsun istedim. Bunu ancak kelimelerimle yapabilirdim. Beni iyice dinledikten sonra küçücük kalbimi büyük kemikli ellerinin içinde hissedecekti! Hissetsindi.
Üzerine biraz daha eğilip fısıldadım. Bakışlarını ellerine indirmişti gergin olduğunda yapıyordu bunu. "Yalnızlığımda kimsecikler yokken sen vardın. Bedeninle kanlı canlı değil belki ama bütün yüreğinle yanımdaydın. Hissettim. Çok uzaklaştığımız anlarda bile... Yokluğunu ne ben hissettim, ne de sen hissettirdin... "
Duraksadım. Elleri yumruk yumruk oldu, beni çekip kendine sıkıca saramamak onun kaskatı kesilmesine neden oldu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özgür'ün annesi elinde çay tepsisi ile çıkınca Mine koşarak tepsiyi elinden aldı. Umut onun bu düşünceli haline gamzelerini göstererek gülümsedi. Mine'nin uzattığı çayları aldık. O sırada Akın Abi ve Özgür'ün babası polisliğin zor yanlarından konuşuyorlardı. Özgür'ün annesi ise Mine'nin saçlarını merak etmiş doğal olup olmadığını soruyordu.
